strolling-past-destiny-buffet.description

strolling-past-destiny-buffet.press-kit.1.title

strolling-past-destiny-buffet.press-kit.2.title

tightly-knotted-to-a-similar-string.description

tightly-knotted-to-a-similar-string.press-kit.1.title

tightly-knotted-to-a-similar-string.press-kit.2.title

tightly-knotted-to-a-similar-string.title

helter-skelter.press-kit.1.title

helter-skelter.press-kit.2.title

helter-skelter.title

scales-of-wisdom.press-kit.1.title

scales-of-wisdom.press-kit.2.title

scales-of-wisdom.title

Üzgünüz, aradığınız sayfa mevcut değil.

Sayfa Bulunamadı

Konuşmacılar:Yazar, &ccedil;evirmen ve felsefeci&nbsp;Oğuz Karayemiş, 2023&#39;te Ege &Uuml;niversitesi Felsefe B&ouml;l&uuml;m&uuml;&rsquo;nden Kapitalist ekonomi mefhumunun Marksist bir bakış a&ccedil;ısından yeniden inşası başlıklı teziyle doktora &ccedil;alışmalarını tamamladı. Graham Harman&#39;ın Nesne Y&ouml;nelimli Ontoloji (Tellekt Yayınları, 2020) ile Sanat ve Nesneler (Ayrıntı Yayınları, 2022) ve William James&#39;in Radikal Ampirizm &Uuml;zerine Denemeler (Heretik, 2022) kitaplarını T&uuml;rk&ccedil;eye kazandırdı. 2022-2023 eğitim &ouml;ğrenim yılında İstanbul Aydın &Uuml;niversitesi&#39;nde K&uuml;rat&ouml;rl&uuml;k, Galeri ve M&uuml;ze Y&ouml;netimi ve Bitirme Projesi derslerini verdi. Oğuz ekoloji, yeni metafizik ve semiyotik gibi problem alanlarından hareketle sanat, politika ve ontoloji sahalarını kapsayan yazılar ve sergi katalog metinleri &uuml;retiyor. Moda Sahnesi be imalat-hane başta olmak &uuml;zere &ccedil;eşitli kurumlara sanat/felsefe seminerleri veriyor. &Ccedil;eşitli kitaplarda, sergi kataloglarında metinler kaleme alan Oğuz&rsquo;un Art Unlimited dergisinde &ldquo;Maddenin Halleri&rdquo; başlıklı bir k&ouml;şesi var.Sanat tarih&ccedil;isi, yazar ve k&uuml;rat&ouml;r&nbsp;Uras Kızıl&nbsp;İstanbul Teknik &Uuml;niversitesi Sanat Tarihi programında doktora &ccedil;alışmalarını s&uuml;rd&uuml;r&uuml;yor. Romantizm, 20. y&uuml;zyıl Batı sanatı, insan-sonrası ve yeni materyalizm alanlarında &ccedil;alışan Uras 2023 yılında Freie Universit&auml;t Berlin&rsquo;de doktora araştırması i&ccedil;in bulundu. Sanat tarihi lisansını Mimar Sinan G&uuml;zel Sanatlar &Uuml;niversitesi&rsquo;nde ve Berlin Freie Universit&auml;t&rsquo;ta aldı. 2018&rsquo;de İT&Uuml; Sanat Tarihi b&ouml;l&uuml;m&uuml;nden Romantizm&rsquo;in 20. Y&uuml;zyıl Sanatına Etkileri başlıklı teziyle mezun oldu. &Ccedil;eşitli kitaplarda, kataloglarda ve dergilerde metinler kaleme alan Uras, Kasa Galeri&rsquo;de Yeni(den) Başlayanlar İ&ccedil;in Kullanım Kılavuzu (2023), Mixer&rsquo;de İmgelerin Yeni Grameri (2022), Summart&rsquo;ta Ger&ccedil;ekte Olmayan Şeylerin Zihinsel Tahayy&uuml;lleri (2022) sergilerinin k&uuml;rat&ouml;rl&uuml;ğ&uuml;n&uuml; &uuml;stlendi. Mimar Sinan G&uuml;zel Sanatlar &Uuml;niversitesi&rsquo;nde Sanat Eseri &Ccedil;&ouml;z&uuml;mlemeleri (2022), K&uuml;lt&uuml;r &Uuml;niversitesi&rsquo;nde Sanatta Arşiv ve Dok&uuml;mantasyon (2020) derslerini verdi. Sel&ccedil;uk Demirel&rsquo;in YKY&rsquo;den &ccedil;ıkan Bir Ağacın Altında (2021) kitabının sunuş metnini yazdı. Sergi konuşması herkese a&ccedil;ık ve &uuml;cretsiz. Sizi Quick Tower&rsquo;ın lobisinde bekliyor olacağız. Afiş Tasarımı:&nbsp;Suat G&uuml;rs&ouml;zl&uuml; Ziyaret Bilgileri:&nbsp;Sergi, 31 Aralık 2023&#39;e kadar haftanın her g&uuml;n&uuml; 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir. Adres:&nbsp;İ&ccedil;erenk&ouml;y, Umut Sk. No:10-12, 34752 Ataşehir/İstanbul. Ulaşım:&nbsp;Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadık&ouml;y-Kartal metro hattı &uuml;zerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı &ccedil;ıkış) 5 dakika y&uuml;r&uuml;me mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

Quick Art Space, kamusal bir sergi konuşması düzenliyor. Konuşmacılar, Yapıntı Doğa sergisinden hareketle doğa tanımlarını ve ‘insan sonrası’ (post-human) sanat üretimlerini sergideki yapıtlara referansla değerlendirecek. Konuşma, açık masa formatında gerçekleşecek.

Yapıntı Doğa Sergi Konuşması

Maher Holding’in girişimiyle, Quick Tower bünyesinde Mayıs 2023’te faaliyete geçen Quick Art Space, kurucu direktörü Nergis Abıyeva’nın küratörlüğündeki ilk sergiyi 28 Ekim - 1 Aralık 2023 tarihleri arasında gerçekleştiriyor. “Yapıntı Doğa” başlıklı sergide Gülçin Aksoy, Nazan Azeri, Seçil Büyükkan, Ahmet Rüstem Ekici & Hakan Sorar, Ekin Saçlıoğlu ve Özlem Şahinler'in resim, video, enstalasyon, dokuma ve heykel gibi farklı türlerdeki yapıtlarına yer veriliyor.İlk defa izleyicilerle buluşacak yapıtları da içeren sergi, Quick Tower’ın mimari özelliklerinden ve kendisini konumlama biçiminden yola çıkarak kurgulandı. Binanın mimari ayrıcalıkları, çevresiyle kurduğu ilişki, devasa pencereli lobinin döner kapısından girip çıkan köpekler, binanın çevresindeki yemyeşil, canlı ağaçlar, ağaçlara tüneyen kargalar, lobide fütursuzca uyuyan kediler…“Yapıntı Doğa”, Kozyatağı’nın kalbinde yer alan, her gün binlerce ziyaretçinin vakit geçirdiği ya da ‘gelip geçtiği’ Quick Tower’ın davetkâr ve kucaklayıcı atmosferinden yola çıkarak beyaz küp deneyiminin ötesinde bir sergi olma özelliğini taşıyor. Sergi, “Doğa deyince zihnimizde beliren yalnızca balta girmemiş ormanlar ya da uçsuz bucaksız denizler mi? İnsan eliyle doğru şekilde müdahalede bulunulan, şifalandırılan şehir alanları doğayla ilişkimizi güçlendirebilir mi? Doğa-kültür, insan-hayvan, kadın-erkek, zihin-beden, iş-ev ikiliklerinin dışına taşabilir miyiz?” gibi sorulardan yola çıkıyor.

23 Kasım Perşembe 15.00-16.00 arasında Nergis Abıyeva ile Yapıntı Doğa sergi turuna davetlisiniz.

Yapıntı Doğa Sergi Turu

Sergiler, sanat atölyeleri, konferanslar, performanslar gibi çeşitli etkinliklerle, sanatın eşsiz gücünü keşfetmek ve deneyimlemek için size ilham veriyoruz. Etkinliklerimize göz atın, favori etkinliklerinizi seçin ve sanat dolu bir dünyada unutulmaz anlar yaşayın.

1 Ocak 15.00 - 16.00 Maher Holding’in girişimiyle, Quick Art Space, Desen Halıçınarlı’nın 4. solo sergisine ev sahipliği yapıyor.“Bilgelik Terazisi” başlıklı sergide Alp İşmen, Başak Kaptan, Beyza Boynudelik, Çiğdem Menteşoğlu, Damla Sari, Merve Zeybek, Selin Göksel ve Züleyha Altıntaş’ın resim, video, enstalasyon, heykel gibi farklı türlerdeki yapıtları gösteriliyor. “Bilgelik Terazisi” sergisi ismini Şârika İslam Medeniyetleri Müzesi koleksiyonunda yer alan, Orta Çağ İslam dünyasında tasarlanan ve üretilen en karmaşık hidrostatik terazi olan bilgelik terazisinden ödünç alıyor. Bir metafor olarak ele alınan “bilgelik terazisi” ile ihtimam/bakım, tereddüt/tekrar, sorgulama/tartma ve dengede kalma süreçlerine odaklanılıyor.Sergi ev içi yaşamla profesyonel yaşam arasındaki bağları, ilişkileri ve sınırları sorguluyor. “Bilgelik Terazisi” sergisinde çoğunlukla görünmez kılınan ev içi emek, kendine ve başkalarına ihtimam göstermek, alma/verme dengesini tutturmak, karşılıklılık gibi meseleler irdeleniyor. Birçoğu sergiye özel olarak yapılan ve ilk kez izleyicilerle buluşacak olan yapıtlar, birbirleriyle ve serginin farklı veçheleriyle diyalog kuruyor.Afiş Tasarımı: Suat GürsözlüZiyaret Bilgileri: Ziyaret Bilgileri: Sergi, 15 Kasım 2024’e kadar haftanın her günü 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir.Adres: İçerenköy, Umut Sk. No:10-12, 34752 Ataşehir/İstanbul.Ulaşım: Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadıköy-Kartal metro hattı üzerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı çıkış) 5 dakika yürüme mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

'Bilgelik Terazisi' sergi turuna davetlisiniz.

Bilgelik Terazisi Sergi Turu

14 Şubat Cuma günü 18.30’da sosyolog ve küratör Eda Yiğit ve Desen Halıçınarlı, Nergis Abıyeva moderatörlüğünde bir araya geliyor. Sergi konuşmasında, Halıçınarlı’nın pratiğini şekillendiren unsurlar, bellek mekânları, kent hakkı, sosyal adalet ve şehir ilişkisi açısından ele alınacak.Afiş Tasarımı: Suat GürsözlüZiyaret Bilgileri: Sergi, 1 Nisan’a kadar haftanın her günü 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir.Adres: İçerenköy, Umut Sk. No:10-12, 34752 Ataşehir/İstanbul.Ulaşım: Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadıköy-Kartal metro hattı üzerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı çıkış) 5 dakika yürüme mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

“Palas Pandıras” sergi konuşmasına davetlisiniz.

“Palas Pandıras” sergi konuşması

Desen Halıçınarlı’nın “Palas Pandıras” başlıklı solo sergisi, Nergis Abıyeva küratörlüğünde 10 Ocak – 1 Nisan 2025 tarihleri arasında Quick Art Space’te gerçekleşiyor. Sanatçının 2012-2024 yılları arasında ürettiği resim, gravür, üç boyutlu nesne ve enstalasyon gibi farklı türlerde yapıtları arasından yapılan seçki, İstanbul’un kent dokusuna ve bellek mekânlarına odaklanıyor. Çoğu izleyicilerle ilk defa buluşacak yapıtların yer aldığı sergide, mimari teknik çizim ya da fotografik tasvirlerden ziyade, belirli alanlarda katmanların iç içe geçtiği melez binaların ve müstâkil mekânların birbirine bağlandığı yarı hâyâli bir kent dokusu karşımıza çıkıyor.İstanbul’un ve İstanbul’da yaşayanların aceleciliğini, pürtelaş hallerini ifade eden başlık, Halıçınarlı’nın sürece yayılan ve katmanlı üretimiyle zıtlık oluşturuyor. Halıçınarlı’nın gravür üretmeye ve öğretmeye devam ettiği atölyesinin bir tezahürünü de içeren “Palas Pandıras” sergisi, kariyerinin ortalarında olan bağımsız bir sanatçının son on yılından bir kesit sunuyor.Afiş Tasarımı: Suat GürsözlüZiyaret Bilgileri: Sergi, 1 Nisan’a kadar haftanın her günü 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilirAdres: İçerenköy, Umut Sk. No:10-12, 34752 Ataşehir/İstanbul.Ulaşım: Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadıköy-Kartal metro hattı üzerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı çıkış) 5 dakika yürüme mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

Desen Halıçınarlı ve Nergis Abıyeva eşliğinde "Palas Pandıras" sergi turuna davetlisiniz.

Palas Pandıras Sergi Turu

Kaan Kemal Öner ve Uras Kızıl’ın, Abdullah Ezik’in moderatörlüğünde bir araya geleceği konuşmada, sanatçı ve küratörün birlikte üretim sürecinden ve 19. yüzyıldan günümüze gelen fotoğraf tekniklerinden bahsedilecek. Günümüz sanatında fotoğrafın yerine değinilerek, fotoğraf çekme ve yapma arasındaki farklar tartışmaya açılacak.Yazar ve editör Abdullah Ezik, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde başladığı Türk Dili ve Edebiyatı lisans eğitimini 2017’de, Yeni Türk Edebiyatı yüksek lisans eğitimini ise 2021’de tamamladı. Aynı süreçte Otto-Friedrich-Universität Bamberg’in Oriental Studies departmanında misafir öğrenci olarak bulundu. Florida State College at Jacksonville’deki English Language Institute eğitimini 2018’de, English as a Second Language programını ise 2019’da bitirdi. Argonotlar, Sanat Kritik, Sanat Dünyamız, Artfulliving, Artı Gerçek, IAN Edebiyat, Kitap-lık, Öykü Gazetesi, KE Dergi gibi çeşitli mecralarda çeviri, yazı ve söyleşileri yer aldı. Bugüne kadar birçok yazarın kitabını yayına hazırladı, editörlük ve yayıncılık yaptı. Doktora eğitimine Marmara Üniversitesi, Türkiyat Enstitüsü, Yeni Türk Edebiyatı ana bilim dalında devam eden Ezik, Medyascope ve Açık Radyo’da programcı, Yeditepe Üniversitesi ve FMV Işık Üniversitesi’nde ise öğretim görevlisi olarak çalışıyor. Afiş Tasarımı: Suat GürsözlüZiyaret Bilgileri: Sergi, 31 Temmuz 2024’e kadar haftanın her günü 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir.Adres: İçerenköy, Umut Sk. No:10-12, 34752 Ataşehir/İstanbul.Ulaşım: Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadıköy-Kartal metro hattı üzerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı çıkış) 5 dakika yürüme mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

Kaan Kemal Öner'in Gökyüzünün Karnında(n) sergisinin konuşmasına davetlisiniz.

Gökyüzünün Karnında(n) Sergi Konuşması

Maher Holding’in girişimiyle, Quick Tower bünyesinde Mayıs 2023’te faaliyete geçen Quick Art Space, Kaan Kemal Öner'in “Gökyüzünün Karnında(n)” başlıklı solo sergisine 11 Mayıs-28 Haziran tarihleri arasında, Uras Kızıl küratörlüğünde ev sahipliği yapıyor.Serginin temelini Öner’in Kamboçya, Tayland, İzlanda, Güney Afrika, Normandiya, Mazı Köyü gibi farklı yerlerde çektiği süreçsel fotoğraflar oluşturuyor. Sanatçının 7 yıllık üretiminden bir seçki, ilk kez kapsamlı bir şekilde “Gökyüzünün Karnında(n)” sergisinde izleyiciyle buluşuyor. Quick Art Space’in mekânı gözetilerek basılan fotoğraflara nesneler, videolar, ışıklı panolar ve buluntu malzemeler eşlik ediyor.Fotoğraf yapma eyleminin bir parçası olarak Kallitype, Cyanotype, Vandyke, Platinum Palladium, Silver Jelatin, Gumoil, Mordançage gibi fotoğraf baskı tekniklerini kullanan Öner’in fotoğrafları dijitalin sağladığı kusursuz imgeden ziyade kimyasal tepkimelerin, hataların, rüzgâr ve toz gibi çeşitli ortam etkilerinin izlerini taşıyor. Bozulmalara ve çeşitli müdahalelere maruz bırakılmış fotoğraflar, kimi zaman Öner’in fotoğraf üzerinde yaptığı çizimlere veya fotoğrafları üst üste bindirmesine ve/ya buluntu fotoğrafları temellük etmesine dayanıyor. Kimi zaman ise bu durum, insan olmayan maddeye kendi potansiyelini göstermesi için alan tanınmasıyla gerçekleşiyor.Afiş Tasarımı: Suat GürsözlüZiyaret Bilgileri: Sergi, haftanın her günü 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir.Adres: İçerenköy, Umut Sk. No:10-12, 34752 Ataşehir/İstanbul.Ulaşım: Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadıköy-Kartal metro hattı üzerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı çıkış) 5 dakika yürüme mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

Kaan Kemal Öner ve Uras Kızıl'la Gökyüzünün Karnında(n) sergi turuna davetlisiniz.

Gökyüzünün Karnında(n) Sergi Turu

11 Ekim Cuma 15.00 - 16.00 Maher Holding’in girişimiyle, Quick Tower bünyesinde Mayıs 2023’te faaliyete geçen Quick Art Space, Nergis Abıyeva’nın küratörlüğündeki ikinci grup sergisini 14 Eylül-15 Kasım tarihleri arasında gerçekleştiriyor.“Bilgelik Terazisi” başlıklı sergide Alp İşmen, Başak Kaptan, Beyza Boynudelik, Çiğdem Menteşoğlu, Damla Sari, Merve Zeybek, Selin Göksel ve Züleyha Altıntaş’ın resim, video, enstalasyon, heykel gibi farklı türlerdeki yapıtları gösteriliyor. “Bilgelik Terazisi” sergisi ismini Şârika İslam Medeniyetleri Müzesi koleksiyonunda yer alan, Orta Çağ İslam dünyasında tasarlanan ve üretilen en karmaşık hidrostatik terazi olan bilgelik terazisinden ödünç alıyor. Bir metafor olarak ele alınan “bilgelik terazisi” ile ihtimam/bakım, tereddüt/tekrar, sorgulama/tartma ve dengede kalma süreçlerine odaklanılıyor.Sergi ev içi yaşamla profesyonel yaşam arasındaki bağları, ilişkileri ve sınırları sorguluyor. “Bilgelik Terazisi” sergisinde çoğunlukla görünmez kılınan ev içi emek, kendine ve başkalarına ihtimam göstermek, alma/verme dengesini tutturmak, karşılıklılık gibi meseleler irdeleniyor. Birçoğu sergiye özel olarak yapılan ve ilk kez izleyicilerle buluşacak olan yapıtlar, birbirleriyle ve serginin farklı veçheleriyle diyalog kuruyor.Afiş Tasarımı: Suat GürsözlüZiyaret Bilgileri: Ziyaret Bilgileri: Sergi, 15 Kasım 2024’e kadar haftanın her günü 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir.Adres: İçerenköy, Umut Sk. No:10-12, 34752 Ataşehir/İstanbul.Ulaşım: Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadıköy-Kartal metro hattı üzerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı çıkış) 5 dakika yürüme mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

Sanat tarihçisi Elif Dastarlı ve küratör Melis Golar, "Bilgelik Terazisi" sergisinden hareketle feminist sanatın ihtimam, ev içi emek, zihinsel emek gibi veçhelerini sergideki yapıtlara referansla değerlendirecek. Moderatörlüğünü Nergis Abıyeva'nın üstleneceği sergide küratöryal pratiklerin ihtimam kavramıyla ilişkisi irdelenecek.Afiş Tasarımı: Suat GürsözlüZiyaret Bilgileri: Sergi, haftanın her günü 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir.Adres: İçerenköy, Umut Sk. No:10-12, 34752 Ataşehir/İstanbul.Ulaşım: Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadıköy-Kartal metro hattı üzerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı çıkış) 5 dakika yürüme mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

“Bilgelik Terazisi” sergi konuşmasına davetlisiniz.

Bilgelik Terazisi Sergi Konuşması

Etkinlik

23 Şubat Cuma Bahadır Yıldız&rsquo;ın &ldquo;İ&ccedil;imizde M&uuml;phem Boşluklar ve Girdaplar&rdquo; sergisinin konuşması ger&ccedil;ekleşiyor. Konuşmada Bahadır Yıldız&rsquo;ın pratiğinden yola &ccedil;ıkılarak insan, insan olmayan canlı ve cansız varlıkların birlikteliğine odaklanılacak. Serginin k&uuml;rat&ouml;r&uuml; Nergis Abıyeva&rsquo;nın moderat&ouml;rl&uuml;ğ&uuml;n&uuml; &uuml;stleneceği konuşmada, Didem Ermiş &ldquo;kompost yığınlar sanat yapıtının i&ccedil;erik ve ifade bi&ccedil;imlerine nasıl etki etmiştir? &Ccedil;eşitlenen mecralar, malzemeler ve teknikler kullanılarak &uuml;retilen yapıtların sergilenmesi noktasında yine kompost yığınlardan oluşan bir manzaradan s&ouml;z edebilir miyiz?&rdquo; sorularından yola &ccedil;ıkacak. Donna Haraway&#39;in Siborg Manifestosu&#39;ndan ve Staying with Trouble kitaplarından, Anna Tsing&#39;in ise D&uuml;nyanın Sonundaki Mantar kitabındaki A&ccedil;ıkBilet&#39;ten yararlanarak ger&ccedil;ekleştirilecek konuşma, yapıtları ve sergi mek&acirc;nını tartışmaya a&ccedil;acak. Didem Ermiş, 2016&rsquo;da Yeditepe &Uuml;niversitesi&rsquo;nin Sanat Y&ouml;netimi B&ouml;l&uuml;m&uuml;&rsquo;nde lisans eğitimini, 2020&rsquo;de İstanbul Bilgi &Uuml;niversitesi&rsquo;nin K&uuml;lt&uuml;r Y&ouml;netimi B&ouml;l&uuml;m&uuml;&rsquo;nde y&uuml;ksek lisans eğitimini tamamlamıştır. Bu s&uuml;re&ccedil;te g&ouml;n&uuml;ll&uuml; olarak &ccedil;alıştığı organizasyonların yanı sıra, &ccedil;eşitli projelerde proje koordinat&ouml;rl&uuml;ğ&uuml; yapmıştır. Bunlara ek olarak &ccedil;evrimi&ccedil;i ve basılı yayınlarda sergi değerlendirmeleri yazmakta ve k&uuml;lt&uuml;r- sanat alanındaki profesyonellerle s&ouml;yleşiler ger&ccedil;ekleştirmektedir. Akademik anlamda İstanbul Aydın &Uuml;niversitesi tarafından d&uuml;zenlenen Lisans&uuml;st&uuml; &Ouml;ğrencileri Sanat ve Tasarım Sempozyumu&rsquo;na ve İstanbul Bilgi &Uuml;niversitesi K&uuml;lt&uuml;r Politikaları ve K&uuml;lt&uuml;rel Diplomasi UNESCO K&uuml;rs&uuml;s&uuml; tarafından d&uuml;zenlenen Gen&ccedil; Araştırmacılar Konferansı&rsquo;na konuşmacı olarak katılmıştır. Cendere Sanat M&uuml;zesi&rsquo;nde d&uuml;zenlenen Akışın Tanığı sergisinde k&uuml;rat&ouml;ryal asistan olarak &ccedil;alışmıştır. 2019 yılından bu yana İstanbul Aydın &Uuml;niversitesi Sanat ve K&uuml;lt&uuml;r Y&ouml;netimi B&ouml;l&uuml;m&uuml;&rsquo;nde Araştırma G&ouml;revlisi pozisyonunda &ccedil;alışan Ermiş, İstanbul Teknik &Uuml;niversitesi&rsquo;nin Sanat Tarihi b&ouml;l&uuml;m&uuml;nde doktora eğitimini s&uuml;rd&uuml;rmektedir. Y. Bahadır Yıldız&nbsp;(1976), Ege &Uuml;niversitesi Matbaacılık ve Bak&uuml; Devlet &Uuml;niversitesi Siyasal Bilimler &nbsp;&ouml;ğrenimlerini yarıda bıraktıktan sonra 2003&rsquo;te Akdeniz &Uuml;niversitesi Heykel b&ouml;l&uuml;m&uuml;nden mezun oldu. Rus ekol&uuml;n&uuml;n baskın olduğu eğitimde desen derslerini Mir Celil Seyidov&rsquo;dan aldı. 26. G&uuml;n&uuml;m&uuml;z Sanat&ccedil;ıları Sergisi&rsquo;nde başarı &ouml;d&uuml;l&uuml; alan Yıldız, 2008&rsquo;de Galeri Apel&rsquo;de ger&ccedil;ekleşen ilk solo sergisinin ardından &ldquo;Preslenmiş ve Kurutulmuş&rdquo; ve &ldquo;Zamansız Aşınmalar&rdquo; gibi solo sergilerini de aynı galeride a&ccedil;tı. Yıldız&rsquo;ın son solo sergisi 2015&rsquo;te Ezgi Bak&ccedil;ay k&uuml;rat&ouml;rl&uuml;ğ&uuml;nde Karşı Sanat &Ccedil;alışmaları ve Versus Art Project&rsquo;te ger&ccedil;ekleşti. Yapıtlarının g&ouml;sterildiği &ccedil;ok sayıda uluslararası grup sergilerinden bazıları T&uuml;rkiye&rsquo;den G&uuml;n&uuml;m&uuml;z Kitap Sanatı (Hamburg), Avrupa &Ccedil;ağdaş Sanat Fuarı (Strazburg), Gezici Tahran Bienali (Berlin, Belgrad, İstanbul), &ldquo;What is the point&rdquo; (Londra). Sao Martinho de Tibaes Manastırı&rsquo;nda a&ccedil;ılan &ldquo;God Factor&rdquo; sergisi i&ccedil;in &uuml;rettiği bir yerleştirme In&ecirc;s Valle k&uuml;rat&ouml;rl&uuml;ğ&uuml;nde Braga, Portekiz&rsquo;de g&ouml;sterildi. Yıldız&rsquo;ın yapıtları Elgiz M&uuml;zesi&rsquo;nde ve Eli D&uuml;venyaz, Vuslat Doğan Sabancı, Ahu B&uuml;y&uuml;kkuşoğlu, Emine Uşaklıgil ve Canan Pak gibi bir&ccedil;ok koleksiyonerin &ouml;zel koleksiyonunda bulunuyor.Afiş Tasarımı:&nbsp;Suat G&uuml;rs&ouml;zl&uuml; Ziyaret Bilgileri:&nbsp;Sergi, 3 Mart 2024&rsquo;e kadar haftanın her g&uuml;n&uuml; 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir. Adres:&nbsp;İ&ccedil;erenk&ouml;y, Umut Sk. No:10-12, 34752 Ataşehir/İstanbul. Not: Sergi konuşması, Quick Tower&rsquo;ın i&ccedil;inde yer alan Workinton&rsquo;ın toplantı odasında ger&ccedil;ekleştirilecektir. Ulaşım:&nbsp;Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadık&ouml;y-Kartal metro hattı &uuml;zerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı &ccedil;ıkış) 5 dakika y&uuml;r&uuml;me mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

İçimizde Müphem Boşluklar ve Girdaplar sergisinin konuşmasına davetlisiniz.

İçimizde Müphem Boşluklar ve Girdaplar Sergi Konuşması

Maher Holding&rsquo;in&nbsp;girişimiyle, Quick Tower b&uuml;nyesinde Mayıs 2023&rsquo;te faaliyete ge&ccedil;en&nbsp;Quick Art Space,&nbsp;Bahadır Yıldız&rsquo;ın&nbsp;&ldquo;İ&ccedil;imizde M&uuml;phem Boşluklar ve Girdaplar&rdquo;&nbsp;başlıklı 7. solo sergisine 13 Ocak - 29 Şubat tarihleri arasında, Nergis Abıyeva k&uuml;rat&ouml;rl&uuml;ğ&uuml;nde ev sahipliği yapıyor.Sanat&ccedil;ının 2012 - 2023 tarihleri arasında &uuml;retimine başladığı ve tamamladığı resim, heykel ve enstalasyon gibi farklı t&uuml;rlerde, bir&ccedil;oğu izleyicilerle ilk defa buluşacak yapıtlarının yer aldığı sergi, Quick Tower&rsquo;ın mimari &ouml;zellikleri ve insan olmayan canlılarla kurduğu ilişki g&ouml;zetilerek kurgulandı. Bahadır Yıldız&rsquo;ın kendisinin ortaya attığı ve atık plastiğin itici g&ouml;rselliğine g&ouml;ndermede bulunan &lsquo;leş estetiği&rsquo; kavramı, sanat&ccedil;ının hem &uuml; retim hem de d&uuml;ş&uuml;nme pratiğini tanımlaması bakımından sergiyi şekillendiren bir unsur olarak karşımıza &ccedil;ıkıyor.&ldquo;İ&ccedil;imizde M&uuml;phem Boşluklar ve Girdaplar&rdquo;&nbsp;sergisinde, malzemelerini bitki, kabuk ve kalıntılardan &uuml;rettiği doğal boyalardan sanayi atıklarına uzanan geniş bir yelpazede bulan Yıldız&rsquo;ın son on yılda ger&ccedil;ekleştirdiği yapıtlardan bir se&ccedil;ki sunuluyor. Yıldız&rsquo;ın, atık malzemelerden a&ccedil;ık havaya ve her t&uuml;rl&uuml; hava koşuluna uygun olarak &uuml;rettiği heykelleri, Quick Tower&rsquo;ın meydanında konumlanıyor.

Y. Bahadır Yıldız ve Nergis Abıyeva’yla İçimizde Müphem Boşluklar ve Girdaplar sergi turuna davetlisiniz.

İçimizde Müphem Boşluklar ve Girdaplar Sergi Turu

İtü Sanat Tarihi Doktora Programı'nda çalışmalarını sürdüren İsmail Yiğit ve Benal Dikmen, Nergis Abıyeva'nın moderatörlüğünde bir araya gelicek. İsmail Yiğit, Benal Dikmen'in ilham kaynağı olan Euripides’in Troyalı Kadınlar tragedyasından yola çıkarak, popüler kültürde ve sinemada yer alan örneklere değinecek. Nergis Abıyeva, Hilda Doolittle'ın Helen in Egypt adlı eserinden yola çıkarak ikinci dalga feminizmde Troyalı Helen karakterinin geçirdiği dönüşümü tartışmaya açıcak. Serginin temelini oluşturan kolaj tekniğinin sanat tarihindeki yeri, önemi ve felsefi telmihleri ele alınacak.İsmail Yiğit (1982), 2005’te Bilkent Üniversitesi Elektrik-Elektronik Mühendisliği, 2019’da ise Anadolu Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı lisans bölümlerini bitirdi. 2023’te İTÜ Bilim, Teknoloji ve Toplum Çalışmaları yüksek lisans bölümünden “Bilim, teknoloji, toplum çalışmaları ile sanatsal araştırmanın yakınsaması” başlıklı teziyle mezun oldu ve İTÜ Sanat Tarihi Doktora programına başladı. Aynı zamanda bir kamu kurumunda bilişim uzmanlığı görevini sürdüren Yiğit, çeşitli dergilerde ve internet platformlarında bilimkurgu film ve roman incelemeleri gerçekleştirir. “İhlal” adlı bilimkurgu öyküsüyle 2016’da Türkiye Bilişim Derneği Bilimkurgu Kısa Öykü Yarışmasında üçüncülük derecesini alan Yiğit’in bilimkurgu öyküleri Anthology of Turkish Science Fiction Stories (Transnational Press London, 2023), İstanbul Öyküleri 3: Bilimkurgu (İstanbul Büyükşehir Belediyesi Yayınları, 2022) ve Yeryüzü Müzesi (İthaki Yayınları, 2018) adlı antolojilerde yer bulmuştur.Benal Dikmen (d. 1954) Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi, Tekstil Sanatları Bölümü’nden 1977’de mezun oldu, tekstil sektöründe çalışırken 1990-1999 arasında Bilsak’ta Mehmet Güleryüz’den resim dersleri aldı. İkinci bir kariyer yapmaya karar vererek Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Resim Bölümü’nde lisans, yüksek lisans ve sanatta yeterlik diplomaları aldı. Birçok ulusal ve uluslararası sanat sempozyumuna katıldı ve RH gibi süreli yayınlarda yazıları yayınlandı. Solo sergilerini 2007 ve 2009’da C.A.M Galeri’de açtı. 2010’da Karşı Sanat Galerisi’nde (İstanbul) “Yemek” adlı, 2014 yılında Floransa’da Linea Arte Contemporanea’daki (Floransa), “Small Wonders” adlı, 2015’te The Dundas Street Gallery’deki (Edinburg) "Il Segnalati" adlı,2018’de Espacio Gallery’de (Londra) “Threads” adlı grup sergilerine katıldı.2015’te Almanya’da “Townshipwise Different” ismiyle gerçekleşen Ruhr Bienali’ne katılan sanatçı, aynı yıl katıldığı V. Shing Le 22j Bienali’nde (Anzio, İtalya) üçüncülük ödülü aldı. Giulia Ripandelli ile birlikte 2016’da Forte Sangallo’da (Nettuno, Roma) “Encounters”adlı bir duo sergi yaptı. Yeni Yüzyıl Üniversitesi İletişim Fakültesi, Görsel İletişim Tasarımı Bölümünde Doçent Dr. olarak çalışan Dikmen,2010’dan itibaren Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Heykel Bölümü’nde Mitoloji ve Çağdaş Sanat dersini veriyor. Sanatçının MSGSÜ’de yaptığı yüksek lisans tez çalışması “NATÜRMORT: Yaşamsal Gündelik Nesnelerin Sanat Bağlamında Metaforları” adlı bir kitap hâline getirilerek 2023’te yayımlandı.Afiş Tasarımı: Suat GürsözlüZiyaret Bilgileri: Sergi, 28 Nisan 2024’e kadar haftanın her günü 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir.Adres: İçerenköy, Umut Sk. No: 10-12,34752 Ataşehir/İstanbul.Ulaşım: Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadıköy-Kartal metro hattı üzerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı çıkış) 5 dakika yürüme mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

Benal Dikmen'in Troyalı Kadınlar sergisinin konuşmasına davetlisiniz.

Troyalı Kadınlar Sergi Konuşması

Maher Holding’in girişimiyle, Quick Tower bünyesinde Mayıs 2023’te faaliyete geçenQuick Art Space, Benal Dikmen'in “Troyalı Kadınlar” başlıklı solo sergisine 8 Mart-28 Nisan tarihleri arasında, Nergis Abıyeva küratörlüğünde ev sahipliği yapıyor. Sanatçının son iki yılda ürettiği resim, ışıklı pano, video gibi farklı türlerde, birçoğu izleyicilerle ilk defa buluşacak yapıtlarının yer aldığı sergi, Quick Tower’ın mekânına özgü olarak tasarlandı. İlki 8 Mart 2023’te Troya Müzesi’nde, ikincisi Eylül 2023’te Manfred Osman Korfmann Kütüphanesi’nde olmak üzere Çanakkale’de açılan “Troyalı Kadınlar” ve “Helen'in İkili Yaşamı” sergilerinden yapılan seçkiye, Quick Art Space’in mekânı gözetilerek üretilmiş yeni yapıtlar eşlik ediyor. Benal Dikmen, “Troyalı Kadınlar” da mitolojik anlatıları yeniden gündeme getirirken, izleyiciyi içinde olduğumuz zamanı toplumsal cinsiyet perspektifinden irdelemeye davet ediyor. Mitolojik anlatıların çağımıza nakledilmeyi talep ettiğini, günümüzün düşüncelerine, yeni sanat alanlarına ve tekniklerine göre yeniden yorumlanmaları gerektiğini düşünen Dikmen, sergiyi oluşturan yapıtlarını, anonim 19. yüzyıl fotoğraflarını kesip biçerek gerçekleştirdi. Sanatçı, kolajların videoya dönüşmesi aşamasında sanatçı ikilisi Ahmet Rüstem Ekici ve Hakan Sorar’la iş birliği yaptı. Anonim kadın figürlerinden ve sembolizm içeren türlü türlü nesnelerden oluşan kolajlar, dijital ortamda yatay bir düzlemde buluştuktan sonra büyük kumaşlara basıldı. Afiş Tasarımı: Suat Gürsözlü Ziyaret Bilgileri: Sergi, haftanın her günü 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir. Adres: İçerenköy, Umut Sk. No:10-12, 34752 Ataşehir/İstanbul. Ulaşım: Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadıköy-Kartal metro hattı üzerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı çıkış) 5 dakika yürüme mesafesindedir. Ayrıca binanın hemen yanında İspark otoparkı mevcuttur.

Benal Dikmen ve Nergis Abıyeva’yla Troyalı Kadınlar sergi turuna davetlisiniz.

Troyalı Kadınlar Sergi Turu

<article><h2>Yapıntı Doğa</h2><blockquote>İnşa ettiğimiz peyzajlar, gerçek (bahçelerimiz) ya da kurgusal (hayallerimiz) olsun, bizim söz oyunlarımızın izlediği aynı yolu izler.1</blockquote>Quick Art Space’in ilk sergisini binanın mimari özelliklerinden ve konumlanma biçiminden yola çıkarak kurguladım. Geçtiğimiz Nisan ayında Quick Tower’a ilk geldiğimde hem binayı hem de çevresiyle kurduğu ilişkiyi etkileyici bulmuştum. Devasa pencereli lobinin döner kapısından girip çıkan köpekler, binanın çevresindeki yemyeşil, canlı ağaçlar, ağaçlara tüneyen kargalar, içeride uyuyan kediler, buranın insan olmayan canlılar için de bir yaşam alanı olduğunu göstermişti. Viyana’da yaşayan mimar Gerhard Feldmeyer’in tasarladığı, Kozyatağı’nın kalbinde yer alan, her gün binlerce ziyaretçinin vakit geçirdiği ya da gelip geçtiği Quick Tower’ın davetkâr ve kucaklayıcı atmosferi burada beyaz küp deneyiminin ötesinde “beklenmedik sergiler” yapabileceğime beni hemen ikna etti.Peki, ağaçlandırılan, yeşillendirilen ve dönüştürülen bir mekân olarak buranın “doğal” bir yaşam alanı olduğunu bana düşündüren neydi? Doğa deyince zihnimizde belirenler yalnızca balta girmemiş ormanlar ya da uçsuz bucaksız denizler mi? İnsan eliyle doğru şekilde müdahalede bulunulan, şifalandırılan şehir alanları doğayla ilişkimizi güçlendirebilir mi? Doğa-kültür, insan-hayvan, kadın-erkek, zihin-beden, iş-ev gibi ikili karşıtlıkların dışına ne kadar çıkabiliriz?Mekânın tanımlandığı, parsellendiği, kategorize edildiği modern şehirlerin yükselişiyle birlikte peyzaj ve manzara kavramları icat edildi. Yapıntı kelime anlamıyla “hayal gücüyle yapılmış şey” demek. Bilge Karasu’nun Ne Kitapsız Ne Kedisiz kitabını okurken bu kelime ve ima ettikleri üzerine düşünmeye başladım. Karasu kitapta yer alan “İmge Üretiminde Roman Hâlâ İlk Sırada” adlı yazısında şöyle diyordu:<blockquote>Öyle sanıyorum ki yaşamımız, sürekli yapıntı-üretimidir. Sürekli olarak bir yapıntı içinde yaşıyoruz ya da, her yaşadığımız (önemli ya da önemsiz, ağır ya da hafif, güçlü ya da silik bir öğe hâlinde) “yaşamımız” dediğimiz yapıntıyı oluşturuyor. Bu büyük yapıntının öğeleri de daha sınırlı, daha küçük yapıntılar. Kabaca söylendikte, “gerçeklik” adı verilen şey yok mu demek istiyorum? Hayır. “Gerçeklik” adı verilen şeyi ancak birtakım yapıntıların yardımı, aracılığı, varoluşturuluşu algılıyor, kavrıyor, anlamlandırıyor, düşünüyor, anlıyoruz demek istiyorum. Bu yapıntılara, imge adını veriyorum.2</blockquote>Atölye çalışması, sergi turu ve sanatçı konuşmasını içeren paralel etkinlik programı da önümüzdeki günlerde paylaşılacak.Yapıntı Doğa bir anlamda Uras Kızıl ile Summart’ta küratörlüğünü yaptığımız Gerçekte Olmayan Şeylerin Zihinsel Tahayyülleri (2021) sergisinin bir devamı. Özlem Şahinler’in “Ben Sizsiniz” adlı çalışması iki sergiyi organik olarak bağlıyor. Şahinler birbirine bağımlı çoklu türlerin mekânı, ev sahibi ve parazit yapan sakinleri arasındaki bir mikro ekosistem olarak düşündüğü saçlarından yola çıkarak kendi saç tellerinden türeyen bir canlı sisteminin farklı formlardaki var oluş biçimlerini ortaya koyar. Dolayısıyla “ben” olarak düşündüğümüz şeyin aslında “biz” olduğunu vurgular. Kendine özgü formlardaki bu varlıklar ortak bir öz barındıran kimlikleriyle anonim bir coğrafyada nefes almaya çalışırlar. Farklı canlı anatomilerinin “tek bir özden var olup tek bir öze dönüşme” sürecini tahayyül eden bu çalışma değişen ve dönüşen canlıların bir bütün olduğunu hatırlatır.Sergi, haftanın her günü 09.00 - 20.00 saatleri arasında gezilebilir.Nazan Azeri sergide “Unutulmuş Zaman ve Şimdi” serisinden altı resim ile yer alıyor. Sanatçının el yapımı kâğıt üzerine mavi ve kırmızı akrilik mürekkebiyle yaptığı, ilk örneklerine 2021 yazında Ayvalık’ta başladığı bu seri, doğa-kültür ikiliğine bir başkaldırı olarak okunabilir. Kültür (eril) ve doğa (dişil) karşıtlığıyla kurgulanmış eşitsizlik üreten sistemleri sorgulayan Azeri’nin resimlerindeki mavi renk Uzak Doğu’dan Anadolu’ya, Topkapı Sarayı Sünnet Odası çinilerinden Mısır’ın Antik dönem resimlerine kadar çeşitli referanslar içerir. Azeri sanat tarihinde yer alan yapıtlarda, mavi ve kırmızı renklerin içerdiği sembolik anlamları “oyunbozan” bir üslupla yeniden ele alır. “Unutulmuş Zaman ve Şimdi” serisi Yves Klein’in çıplak kadınları, patentini aldığı Klein mavisine boyayıp fırça gibi kullandığı resimleri ya da Leonardo da Vinci’nin erkek insanı dünyanın merkezine koyan “Vitrivius Adamı” çizimini akla getirir. Azeri’nin bu serisi erkek sanatçıların yaptığı/yazdığı sanat tarihi kanonuna sessiz bir feminist yanıt niteliğindedir.Gülçin Aksoy “yapıntı doğa” ifadesini sıklıkla kullanan bir sanatçı olarak, sergi için “Reticulus volvulus” adlı yeni bir iş üretti. Aksoy’a göre sanat işi yapıntıdır. Daha doğrusu insan-doğa ayrımından yola çıkışla “doğal olmayan” olarak adlandırılan, yani insan tarafından üretilen, doğaya eklenendir. Böylesi bir akıl yürütme insan-doğa ayrımının dışından konuşur ve sanat işi ya da insan bu dünyanın ve evrenin bir parçası olarak var olur. Bu durumda “yapıp etmelerimize” doğaya eklenen doğalar olarak yaklaşabiliriz. Dolayısıyla Aksoy insanın ürettiği doğayla ilgilenir. Bir ağaç temsili gibi görünen şey ortak imgelemde ağaçtır, fakat altında oturabileceğimiz bir ağaç değildir. Keza dokunmuş olan bir ağaç imgelemi de. Demek ki böyle bir ağacı üretmek, dağıtmak, piksellerine ayırmak doğanın dışında bir eylem değildir. Aksoy “Reticulus volvulus” ile yani uydurduğu bir kelime oyunuyla Latince tıp terimlerine gönderme yapar. Biri dokuma, diğeri üst üste yığılarak “doğal malzemelerle” üretilmiş bu diptik iş binlerce yıldır doğadan ayırdığımız insanlık hâlinin yazılı göstergelerini kullanarak kültürün dönüştürdüğü, fakat kendisi de dönüşen bir dünyaya işaret eder. Yazılanlar, çizilenler, buruşturulanlar… Kâğıtla hemhâl olarak dönüşüyorlar. İplikler birbirlerine dolaşıveriyor. Biraz karışık fakat çekici bir dünyaya bulaşıyor gibiler.Seçil Büyükkan’ın “Kökleri Topraktan Uzak” serisi kapsamında ürettiği ve ilk olarak Atatürk Kültür Merkezi’nde sergilenen işi, yaşam kaynağı olan topraktan ayrılmış ve tek başına devasa bir şekilde karşımıza dikilmektedir. Büyük ve yüce bir katedral gibi dikey duran bu iş Büyükkan’ın linol kalıplar ve tek elle basarak yaptığı, böylece baskı tekniklerinin sınırlarını da zorladığı bir iş olarak baskı tarihimizdeki yerini almıştır. Hem Quick Tower’ın etrafındaki ağaçlarla hem de Gülçin Aksoy’un işiyle diyalog içinde olan “Kökleri Topraktan Uzak” gerçek ve hayal gücü kavramlarının iç içe geçtiğini düşündürüyor ve “resimsel temsil” meselesini sorgulamamıza olanak sağlıyor.Ekin Saçlıoğlu’nun daha önce artSümer’de Parçalı sergisinde gösterilen, tüm çocukluğunun geçtiği kanepenin ahşap iskeletini dönüştürerek yaptığı “Çocukluk” adlı işi sergiyi güçlendiren bir başka heykel/iş. Saçlıoğlu özellikle pandemi döneminde mütemadiyen evde zaman geçirirken evimizi donatan cansız nesnelerle iç içe geçtiğimizi, birbirimizin birer parçası hâline geldiğimizi düşünerek mobilyaları heykelleştirmeye başlar. Ahşap iskelet üzerinde çizgisel hareketler yapan renkli parçalar Datça’da yer alan Palamutbükü sahiline lodosla vuran ılgın ağacı kökleridir. Atık strafordan yeşil formu müdahale etmeden iskeletin üzerine yerleştirir. Kanepenin üst kısmı ufuk çizgisini, yapıtın tamamı ise gökyüzü ve denizden oluşan panoramik bir manzarayı akla getiren bu çalışma Yapıntı Doğa sergisi vesilesiyle Saçlıoğlu’nun çocukluğunun geçtiği Kozyatağı semtine geri döner. Bir manzaraya baktığımızda onu yalnızca gördüklerimiz üzerinden mi yorumlarız, yoksa manzara belleğimizden ya da otobiyografik anlatılarımızdan etkilenen bir “şey” midir?Sergide triptik bir video enstalasyon olarak yerini alan, Ahmet Rüstem Ekici ve Hakan Sorar’ın ortak çalışması “Theatrum Mundi” dünyanın bir sahne olduğu fikrinden esinlenir. Bu etkileşimli deneyim giriş, gelişme ve sonuç aşamalarıyla üç ekran üzerinden sunularak izleyiciyi deneyimin bir parçası kılar; onu bir “deneyimci”ye dönüştürür. Bu sahne tek bir açı veya perspektifle sınırlanmadan tasarlanır ve deneyimciye manzarayı kendi tercih ettiği açılardan gözlemleme, ses, renk ve hava koşullarını değiştirme fırsatı sunar. Bu deneyim kontrol mekanizmalarını ve kişisel özgürlüğün sınırlarını düşünmeye teşvik eder. Sanal ve doğal dünya ayrımının belirsizleştiği bu yapay sahnede izleyici şehir ve bedenin izlerini çevresel ilişkilere odaklanarak yönetmen, set tasarımcısı ve ışık teknisyeni gibi roller üstlenir. Deneyimci, panelde bulunan yirmiden fazla kontrol düğmesi ve varyasyonlarıyla manzarayı şekillendirme yetkisine sahiptir. Bu yapıt doğa, yıkım ve bedenin çevresel ilişkilerini sorgulayarak deneyimciye çoklu bakış açısı sunar. “Theatrum Mundi” tek bir perspektifle sınırlı olmayan bir sahne kurarak görüntünün ve merkezin doğasını sorgular.Yapıntı Doğa sergisine eserleriyle katkıda bulunan sanatçıların hepsi Quick Tower’ı ziyaret etti. Kimiyle lobide kimiyle ağaçların gölgesinde oturarak çay kahve içtik. Bazılarıyla Fatih Sultan Mehmet Hastanesi’nin korusunda yürüdük, kedileri sevdik. Kimiyle de meydanda oturup binanın kedi köpeklerini izleyerek bir sessizliği paylaştık. Eminim ki birbirinden farklı sanat pratiklerini benimseyen yedi sanatçının ortaya koyduğu Yapıntı Doğa sergisine birlikte deneyimlediğimiz, gündelik yaşamımızın eşsiz sıradanlıkları da sızmıştır.Nergis AbıyevaEkim 2023, Erenköy1Anne Cauquelin,<cite>Peyzajın İcadı</cite>, Dost Yayınevi, s. 78.2Bilge Karasu,<cite>Ne Kitapsız ne Kedisiz</cite>, Metis Yayınevi, s.17.</article>

Maher Holding’in girişimiyle, Quick Tower bünyesinde Mayıs 2023’te faaliyete geçen Quick Art Space, kurucu direktörü Nergis Abıyeva’nın küratörlüğündeki ilk sergiyi 28 Ekim - 1 Aralık 2023 tarihleri arasında gerçekleştiriyor.

Basın Bülteni

Tanıtım Görseli

Yapıntı Doğa

Quick Art Space olarak, farklı disiplinlerden sanatçıların eserlerini bir araya getirerek, sizlere çeşitlilik ve ilham dolu bir sergi deneyimi sunuyoruz. Sergilerimize göz atın, sanatın büyüleyici dünyasında gezinirken kendinizi kaybedin.

Sergiden Kareler

Palas Pandıras: Desen Halıçınarlı’nın son 10 yılından bir seçki&nbsp;İçinde yaşadığımız şehir her gün değişiyor, dönüşüyor. Çevremiz hafriyat kamyonlarıyla sarılı, dört bir yanımız toz duman. Pencereden dışarıya, yukarıdan aşağıya, dışarıdan eve, her cihetten gördüğümüz manzara günbegün değişiyor, İstanbul’un kent dokusu biteviye kabuk değiştiriyor. Sonsuz bir mutenalaştırma içinde evimizin bulunduğu sokağı tanıyamayacak durumdayız. Zaten artık güven içinde “evim” diyebilmek, pek çoğumuz için imkânsız. Desen Halıçınarlı, öğrencilik yıllarından beri şehir üzerine düşünen, şehri kendi deneyimleriyle birleştiren bir sanatçı olarak İstanbul’un kent imgesiyle ve bu imgenin değişkenliğiyle ilgileniyor. İzmir’de güzel sanatlar lisesinde okuduktan sonra, 2001’de Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi resim bölümünde öğrenim görmek için taşındığı İstanbul’un tarihi dokusuyla ilgilenmeye başlayan sanatçı, Beyoğlu, Galata, Karaköy gibi semtlerde yer alan, yüzyıllardır ayakta duran binaları resimlerine ve gravürlerine taşıyor. Pencereden dışarı baktığında ya da kafasını yukarı kaldırdığında gördüğü kent dokusu Halıçınarlı’nın 2000’lerin başından beri pratiğini şekillendiriyor, İstanbul ile birlikte pratiği de dönüşüyor.&nbsp;Kent İmgesi&nbsp;başlıklı kitabında Kevin Lynch,&nbsp;kentte her durumda gözün görebileceğinden, kulağın işitebileceğinden fazlasının var olduğunu iddia ediyor. Keşfedilmeyi bekleyen dekorların ya da manzaraların çoğu zaman kendiliğinden deneyimlenemediğinin altını çiziyor. İstanbul aşığı diplomat ve şair Joachim Sartorius’a göre ise bütün kentler içinde İstanbul, anıları açısından en zengini ve en unutkanı:Unutmanın ve anımsamanın iyi kullanımı üzerine burada çok şey öğrenilebilir. Yalnız Antik çağı ve onun edepli çöküşünü, Bizans’ı, parçalanan Yeni Roma’yı, artık sanatsal bir güzellik kazanmış olan gri taştan sarıkları kastetmiyorum. Bunu belki de, daha güçlü olarak “genç” mahallelerde hissediyorum. Pera yakasındaki Beyoğlu’nda, otuzlu ve kırklı yıllarda İstanbul’un kozmopolit ve çok dilli mahallesinde. Bir zamanlar var olan görkeminden aşağı inişi, çürümüşlük taşıyan karyatidleri, Yunanca, Arapça ve Fransızca yazıları olan apartman girişlerinin bulunduğu Beyoğlu, benim en sevdiğim semt.İstanbul’a taşındığında şehri bir “flaneuse” edasıyla yürüyerek keşfeden Halıçınarlı’nın resimlerinde de bahsi geçen “görkemli çürümüşlüğün” bellek mekânları önemli bir yer kaplıyor. Tesadüfen rastladığı, bekçisi tarafından gezdirildiği Terra Santa İspanyol hastanesi ve şapeli, tarihi boyunca üzerinde iktidar savaşlarının yaşandığı Beyoğlu Belediyesi binası, 2011-2022 yılları arasında atölyesinin yer aldığı Karaköy’deki Fransız geçidi civarında yer alan Nimet Han... Sanatçı, yanlışlıkla çatısına çıkan Beyaz Rusya kökenli bir turistten atölyesinin bir zamanlar bir rahibin odası olduğunu öğrendiğinde mistik ve gerçeküstü bir manzaranın içinde olduğunu duyumsar. Soğan başlıklı kubbeleriyle Karaköy’de çeşitli binaların çatılarında dikkat çeken dört adet Rus kilisesi, Halıçınarlı’nın araştırma konusu haline gelerek resimlerinde karşımıza çıkar.&nbsp;Şehir plancısı ve yazar Kevin Lynch’a göre bir şehirde yaşamanın aslında bir imgede yaşamak olduğunu çoğu zaman unuturuz: “O kentin caddeleri, bulvarları, kıyı şeritleri, tarihi binaları, görkemli köprüleri, alışveriş merkezleri hep bir izlenimi pekiştirir gibidirler. Üstelik bir kenti algılayış zaman içinde olduğu gibi kişiden kişiye de değişir. Herhalde aynı olduğunu ileri sürebileceğimiz tek şey olsa olsa akla gelen sorulardır: İçinde hareketli bir yaşantının sürdüğü bir kentin yapısı tam olarak ne anlama gelmektedir? Yaşadığımız kente ilişkin edindiğimiz imge hangi duyarlığın ürünüdür? Bir yerde iki kere kaybolmak mümkün müdür? Kişisel tarihimize eşlik eden bir kent&nbsp;tarihinden söz etmek mümkün mü?”Peki şehre bakışımız ne yöne doğrudur? İçeriden, evin içinden karşı apartmana mı bakıyoruzdur? Esasında bakışın yönü, şehirden şehre hatta semtten semte değişebilir; özellikle İstanbul’un eski semtlerinde yürürken bazen kafamızı kaldırma ihtiyacı duyarız. Halıçınarlı’nın yapıtları söz konusu olduğunda bu bakış çoğul ve çokludur. Bize İstanbul’da dolaşırken kafamızı kaldırmamız, kuytuya girip bakmamız, bir şekilde gizlenen inceliklere ve tesadüflere açık olmamız gerektiğini salık verir.&nbsp;“Palas Pandıras” sergisine tuval üzerine yağlıboya resimlerin yanı sıra gravürleri ve gravürlerin yapım sürecinden geriye kalan kalıpları da dâhil ettik. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde eşzamanlı olarak resim ve gravür eğitimi alan sanatçı için kazımak, oymak, rölyefimsi bir eylemdir. Pratiğinin en başından itibaren işlerini iki boyut ve üç boyut arasında, “iki buçuğuncu” boyutta üreten Halıçınarlı’nın üç boyutlu düşünmeye başlamasında gravür büyük bir etkendir. Sanatçı, 2017’den itibaren fonksiyonunu yitirmiş nesneleri, kendi deyimiyle “çöp olmayan ama kullanıcısı tarafından atılan”, çöpmüş gibi davranılan şeyleri yeniden biçimlendirmek üzerine çalışır. Bunun en yetkin örneklerinden biri&nbsp;Kent Çöpleriserisidir. Bu serinin başlangıcını oluşturan, Nimet Han’ın eski elektrik sigortasının panosunu sökerek yaptığı üç boyutlu yerleştirme izleyicilerle ilk defa buluşmak üzere sergideki yerini aldı.&nbsp;&nbsp;Halıçınarlı’nın pandemi sürecinde başladığı “Yuvam neresi?” serisi, ilhamını 5 eşit kenarlı 12 yüzeyli geometrik form olan “Dodekahedron” nesnesinden alıyor. Bu geometrik formlar sanatçı için evin sadece maddi bir varlık olmadığını; düşüncelerin, anıların, duyguların katmanlaşarak iç içe geçtiği bir alan olduğunu ifade ediyor. Halıçınarlı, resimlerinde yer alan leylek, horoz gibi kanatlıları “Kuşlar iki dünya arasında yaşıyorlar, hem havada hem yerdeler. Uçuyorlar, konuyorlar. Bu yüzden onları resimlerime dahil ediyorum sanırım.” diyerek açıklıyor.İsmini Michel Foucault’nun ortaya attığı “heterotopya” kavramından ödünç alan, yapımı bir yıl süren (2017-2018) iki resim, gerçek bir mekânın ismiyle müsemma birden fazla uzam-zamana bölündüğünü göstererek hâyâl ile hakikât arasında salınıyor.&nbsp;Heterotopya I&nbsp; ve&nbsp;Heterotopya IIadlı resimlerinde heterotopya kavramı ile ilişki kuran mekânsal, melez ve heterojen bir kurgu söz konusu. Gerçek bir yerden kesitler var ama boyutlarıyla ve biçimleri ile var olmayacak kadar da hayalîler. Farklı dönemleri eşzamanlı olarak aktaran Halıçınarlı’nın resimlerinde kentin fiziksel, topografik ve toplumsal yaşam normları ile oluşan iktidar sınırlarını görebiliriz. Bu sınırlar keskin çizilmemiş organik ve kaotik alanlar olarak cereyan ediyor. Kuşbakışı boğaz hattını görsek de kent örüntüsü olması gereken yerde değil. Apartmanlar veya olaylar haritadaki doğru yerlerinde olmasalar da şehrin tanıklık ettiği bazı olayları hissedebiliyoruz. Evleri ya da konuları birbirine bağlayanlar ise Halıçınarlı’nın resimlerinin imzası haline gelen elektrik telleri.&nbsp;“Palas Pandıras” sergisi, son kişisel sergisini 2012’de gerçekleştiren Halıçınarlı’nın pratiğinin dönüşümünü, katettiği yolu, üretimine kattıklarını kapsamlı bir şekilde inceleme daveti ve aynı zamanda yaşadığımız şehre daha dikkatli gözlerle bakma çağrısı.&nbsp;Nergis Abıyeva<div style="font-family:Arial,sans-serif;line-height:1.6;font-size:12px;font-style:italic"><ol style="list-style:none;padding-left:0"><li>1Kevin Lynch,Kent İmgesi, İş Bankası Kültür Yayınları, s. 1.</li><li>2Joachim Sartorius, “Gözlerin Dinlendiği Yer ya da İstanbul’dan İlk İzlenimlerin Etkin Bir Sıralaması”, Ekim 1992, İstanbul / Ocak 1993, Berlin, çeviri: Sezer Duru, Maçka Sanat Galerisi arşivi.</li><li>3İstanbul’a ilk taşındığında Beyoğlu civarında çalışan ve yaşayan sanatçı, başka sanatçı arkadaşlarıyla birlikte git gide şehrin dışına itildiğinin farkındadır. Emlak piyasasındaki rant ve spekülasyonla yerinden edilen pek çok sanatçı gibi, Halıçınarlı da 2011-2022 arasında çalıştığı atölyesinden taşınmak zorunda kalır ve 2022’den beri Kadıköy Yeldeğirmeni’ndeki atölyesinde çalışmalarını sürdürür.</li><li>42022 Eylül’ünde Uras ile birlikte Nimet Han’da yer alan çatı katı atölyesini ziyaret ettiğimizde, Desen’in manzaralarıyla yapıtları arasındaki bariz ve dolaylı ilişkileri daha iyi anlamıştık.</li><li>5Kevin Lynch,Kent İmgesi, İş Bankası Yayınları.</li><li>6Desen ile tanışmamız İTÜ’nün anıtsal Taşkışla binasında mühendislik bölümü öğrencilerine verdiği gravür dersi sırasında gerçekleşmişti. 1 Haziran 2022’de öğrencilerinin final ödevinde gravürlerini basarken ben de Desen’in davetiyle bir gözlemci olarak aralarındaydım.</li></ol></div>

Nergis Abıyeva’nın küratörlüğünde 10 Ocak-1 Nisan tarihleri arasında gerçekleşiyor

Palas Pandıras: Desen Halıçınarlı’nın son 10 yılından bir seçki

<h2>Fotoğrafı Temsilî Olmayan Bir Bakışla Örgütlemek</h2>Kaan Kemal Öner’in Gökyüzünün Karnında(n) sergisinin temelini 2016’dan itibaren Kamboçya, Tayland, İzlanda, Güney Afrika, Normandiya ve Mazı Köyü gibi farklı yerlerde çektiği süreçsel fotoğraflar oluşturur. Israr, tekrar ve sonsuz deneme Öner’in sanat pratiğine içkindir. Onun işleri sadece görüntüyü aktarmaya değil, aynı zamanda yapma ediminin süreçselliğini idrak (“apperception”) edip uygulamaya dayanır. Gökyüzünün Karnında(n) sergisinde Öner’in yedi yıllık üretiminin elekten geçirilmiş bir bölümü Quick Art Space’in mekânına özgü bir şekilde üretildi.Fotoğraf yapma eyleminin bir parçası olarak Kallitype, Cyanotype, Vandyke, Platinum Palladium, Silver Jelatin, Gumoil ve Mordançage gibi fotoğraf baskı tekniklerini kullanan Öner’in işleri dijitalin sağladığı kusursuz imgeden ziyade kimyasal tepkimelerin, hataların, rüzgâr ve toz gibi çeşitli ortam etkilerinin izlerini taşır. Öner bozulmalara ve çeşitli müdahalelere maruz bıraktığı fotoğrafların üzerine kimi zaman çizimler yapar veya onları üst üste bindirir ve/ya buluntu fotoğrafları temellük eder. Kimi zaman ise insan olmayan maddenin kendi potansiyelini göstermesi için ona alan tanır.Tüm bu tekniklerin on dokuzuncu yüzyıla dayanması geçmişi şimdiye bağlayan ağlar oluşturarak fotoğrafın tarihselliğini hatırlatır. Bu ağlar sayesinde açığa çıkan yeniden duyumsama hâli ister istemez tekinsiz, muğlak ve belli belirsiz duygular bırakır. Bu durum tıpkı on dokuzuncu yüzyıl romantizminin yüce (“sublime”) kavrayışla açığa çıkarmaya çalıştığı transandantal ifadeye benzer. Doğa unsurlarının boyutları itibarıyla izleyicide korku ile huşu arası duygular uyandırması…Kayıt tutma eylemi temsilî olmayan bir bakışın sürece dâhil olmasıyla gerçekleşir. Bakış fotoğraf tarihinin başlangıcından itibaren var olduğuna göre burada temsilî olmayan bakış ile kastedilen nedir? Burada insan sonrası epistemolojiye içkin bir yeni(den) görme eylemi söz konusu. Kavramı sürece eklemleyen, insan olan ile olmayan arasındaki ilişkileri görünür kılmaya muktedir bir bakış. O hâlde fotoğraf pratiğinde insan olmayanın eklemlenmesi ne anlama gelir? İnsan olmayanı sürece katmak onları imge olarak görselleştirmekten mi ibarettir? Hayvanları, bitkileri, nesneleri, organik ve inorganikleri imge özelinde görünür kılmak insan sonrası düşüncede önemli bir yer tutsa da fotoğraf yapma eylemi de söz konusu eklemlenmenin bir parçasıdır.Öner fotoğrafla kavramsal olarak uğraşan çağdaşları gibi fotoğrafı çeken pozisyonundan [pasif] fotoğrafı yapan [aktif] pozisyona geçmeyi tercih eder. Madde katmanlarını sürece eklemleyerek fotoğrafın ilk(e)lerine dönüş eski tekniklerin yeniden kullanılmaya başlamasıyla mümkün olabilir. Elbette eski tekniklerin yeniden kullanılması temsilî olmayan bir bakışta aranan tek unsur olamaz. Ancak fotoğrafın ilk(e)lerine dair kimyasal süreçlerin sanatçı eliyle işlemden geçirilmesi fotoğrafa organik bir bütünlük kazandırma yolunda önemli bir adımdır. Böylelikle sanatçının jesti hissedilir hâle gelir. Fotoğraf artık farklı duyguları harekete geçiren bir pozisyonu üstlenmeye başlar. Sanatçı ve yapıt arasındaki ilişki sanatçının kullandığı malzemenin bilgisine ve tekniğine hâkim olmasını gerektirirken bu hâkimiyet sanatçının yaptığı şeye yabancılaşmasının da önüne geçer.Bu türden bir “geri dönüş” Öner’in sanat pratiğinin ayrılmaz bir parçasıdır. Kullandığı malzemeler ve teknikler fotoğraf yapma eylemi olarak zuhur eder ve sanatçı(nın) jestinin yeniden duyumsanmasına yol açar. Fotoğrafın günümüzdeki neliğinin çizgisel bir “ilerleme”den öte, geriye dönüşleri haiz olduğu yadsınamaz. Ancak bu türden geriye dönüşler dijitalin sağladığı olasılıkları dışlamak anlamına gelmediği gibi, ancak dijital olan ile olmayan arasındaki dengeyi yeniden kurmakla sağlanabilir. Böylelikle birinin ötekini dışlamadığı daha etik-ontolojik-epistemolojik bir yaklaşım elde edilebilir. Bu yüzdendir ki Gökyüzünün Karnında(n) sergisi eski tekniklerle üretilmiş yapıtların yanı sıra dijitalin ve videonun izlerini de barındırır.Sergideki tekniksel geri çağırmalar manzara resminin alımlanışı açısından da geçerlidir. Öner’in manzara resmine içkin imgeleri Romantizmin manzara resimlerini hatırlatırcasına insansızlaştırılmış görünümler sunar. İnsandan azade manzara görünümlerinde kimi zaman ölçek olarak insanı aşan doğa unsurları göze çarpar. Dağların, taşların, kayaların ve ağaçların boyutu insanla kıyaslandığında ölçek bakımından kontrast oluşturur. Bilinçli bir ölçeklendirme tercihi olarak zuhur eden belirsiz, ufak insan silüetleri Romantik ressam Caspar David Friedrich’in manzaralarını çağrıştırır. Eski tekniklerin yeniden yorumlanmasıyla açığa çıkan renk paleti de çizgisel olmayan bu tarihsel kırılmaya eşlik eder. Yapıbozuma uğratılmış katedral görselleri, pikselleştirilmiş mabetler, tapınaklar ve tüm bu imgelerin renk alanları…Matematiksel yüce olarak tarif edebileceğimiz büyük boyutlu doğa imgeleri mekânın sütunlarında da devam eder. Hem ölçeklendirme hem de çekilen açının etkisiyle ağaç, dal ve taşlar izleyicinin görüsünde değişimlere yol açar. Bu değişim insan olmayan formların giderek bedenlenmiş (“embodied”) olmalarıyla ilgilidir. Söz konusu imgeler insansız bir doğa görünümünde onun varlığını duyumsatır.Temsilî olmayan bakışın ve teorinin sürece eklemlenmesi fotoğrafı sanat nesnesi yapan şeyin (madde katmanlarının) genişletilmesine ve/ya görünürlük kazanmasına bağlı. Kaan Kemal Öner Gökyüzünün Karnında(n) ile günümüzde fotoğrafın yeniden yapılandırılmasıyla ilgili kavramsal sürece dair bir izlek sunar.Uras Kızıl

Kaan Kemal Öner’in “Gökyüzünün Karnında(n)” başlıklı ilk solo sergisi Uras Kızıl küratörlüğünde 11 Mayıs – 28 Haziran tarihleri arasında Quick Art Space’te gerçekleşiyor.

Gökyüzünün Karnında(n)

İlk kez Şârika İslam Medeniyetleri Müzesi’nde gördüğüm bilgelik terazisi, Orta Çağ İslam dünyasında tasarlanan ve üretilen en karmaşık hidrostatik terazilerden biri. Abdurrahman Hazinî (11. ve 12. yüzyıl) tarafından Kitâbü Mîzâni’l-hikme [“Bilgelik Terazisi Kitabı”] başlıklı kitapta ayrıntılı bir tanımı sunulan terazi, değerli metallerin ve değerli taşların değerini belirlemek için kullanılmış. Hazinî’nin terazisi sadece farklı türde ölçümler yapabilme yeteneğine sahip değildi; aynı zamanda hassasiyet açısından dönemin diğer bütün terazilerinden büyük ölçüde üstündü. Çağdaş kaynaklara göre bilgelik terazisinin doğruluğu muazzamdı. Hazinî’nin de önerdiği gibi daha iyi sonuçlar elde etmek için tekrar etmek esastır.Bilgelik terazisi benim için çeşitli durumlarda ne kadar “akıllıca” ve dengeli kararlar verebildiğimizi ifade eden bir metafor. Bu metafor, yaptığımız değerlendirmeleri ve aldığımız kararları bilgiye, deneyime, sezgiye ve etik değerlere dayanarak dengeleyebilme becerimizi simgeliyor.Bilgelik Terazisi sergisi, tereddüt, tekrar, sorgulama, tartma içeren dengede kalma süreçlerine odaklanıyor. Ev içi yaşamla profesyonel yaşam arasındaki bağları, ilişkileri, sınırları, dengede kalma süreçlerini sorguluyor. Sergi, çoğunlukla görünmez kılınan ev içi emek, kendine ve başkalarına ihtimam göstermek, alma/verme dengesini tutturmak, karşılıklılık gibi meseleleri odağına alıyor.Serginin ilham kaynaklarından biri, Mierle Laderman Ukeles’in Manifesto For Maintenance Art 1969! [“1969 Sürdürme Sanatı Manifestosu!”] adlı çalışması. Ukeles, ikinci dalga feminizmin doruğuna ulaştığı bir zamanda, 1969’da üç buçuk sayfalık bu manifestoyu daktiloyla yazar. Aslında bir sergi önerisi olan bu manifestoyu yazdığı sırada bütün vaktini ve enerjisini anneliğe aktaran, kendi deyimiyle “tam zamanlı bir anne” olan Ukeles, sanatçı kimliğiyle anne kimliği arasındaki gerilimi bir sanat performansına dönüştürme düşüncesindedir. “Ben bir sanatçıyım. Ben bir kadınım. Ben bir eşim. Ben bir anneyim. (Rastgele sırayla). Çok fazla yıkama, temizlik, yemek yapma, yenileme, destekleme, koruma vb. işleri yapıyorum. Ayrıca (şu ana kadar ayrı olarak) sanat ‘yapıyorum’. Şimdi bu günlük işleri düpedüz sanat olarak yapacağım ve onları görücüye çıkaracağım, sergileyeceğim.”Ukeles, “gelişim” ve “sürdürme” diye adlandırdığı ikili sistemden söz eder. Ukeles için “gelişim”, genellikle avangartla ve erkek olanla özdeşleşen saf bir bireysel yaratımı, yeniyi, değişimi, mücadeleyi simgeler. Sürdürmek ise saf bireysel yaratımın “tozunu almak”, yeni olanı korumak, değişimi sürekli kılmak gibi mahrem alanlarda daha çok kadınlara atfedilen şeylerdir: Masanı temizle - Bulaşıkları yıka - Yeri temizle - Kıyafetlerini yıka - Ayak parmaklarını yıka - Bebeğin altını değiştir - Raporu bitir - Yazım hatalarını düzelt - Çiti tamir et - Müşteriyi memnun et - Kokmuş çöpleri at - Dikkat et, burnuna bir şey sokma - Ne giyeceğim? - Çorabım yok - Faturalarını öde - Çöp atma - İpi sakla - Saçlarını yıka - Çarşafları değiştir - Mağazaya git - Parfümüm bitti - Tekrar söyle—anlamıyor - Tekrar kapat—sızdırıyor - İşe git - Bu sanat tozlu - Masayı temizle - Onu tekrar ara - Tuvaleti çek - Genç kalUkeles’in saf bireysel yaratım ifadesiyle tarih boyunca erkeklere atfedilen sanatçı dehâsını kastettiği açık. Sanatçının “İhtimam” ( care) başlığını verdiği sergi önerisi üç aşamadan oluşur: Kişisel ihtimam, genel ihtimam ve yeryüzüne ihtimam. Ukeles, kişisel ihtimam bölümünde müzeye yerleşerek evde yaptığı gündelik işleri bu defa “kamusal sanat faaliyetleri” olarak yapmayı önerir. Bu gündelik işler arasında yerleri süpürüp cilalamak, etrafın tozunu almak, duvarları silmek, yemek yapmak ve evde misafir ağırlamak vardır.Ukeles’in niyeti, ihtimam süreçlerine dikkat çekmek, hak ettikleri değeri vermek; ücreti ödenmeyen görünmez emeği görünür kılmak; hatta bu süreçleri sanat mertebesine çıkarmaktır. Manifestosunun en can alıcı yeri, “sanat olarak yaptığım her şey sanat, sanat olduğunu söylediğim her şey sanat” ifadesidir. Serginin ikinci aşamasını, çok çeşitli iş kollarında çalışan emekçilerle (temizlik işçisi, çöpçü, inşaat işçisi, kütüphaneci, doktor, müze yöneticisi, banka yöneticisi vs.) bakımla olan ilişkileri üzerine yapılan röportajlar oluşturur. Son olarak da yeryüzü bakımına ayrılan kısımda Ukeles, müzeye atıklar getirtip işleterek bunları yeniden kullanıma sokmayı planlar. Sanatçı bundan sonraki bütün yapıtlarını bu manifestonun rehberliğinde üretecektir.Ukeles’in ikonik çalışmasıyla dikkat çektiği gibi yüzyıllardır bakımın ve bakım işlerinin -özellikle ev içi emek bağlamında- değersizleştirildiği bir dünyada yaşıyoruz. Pandemi döneminde de çok ciddi bir bakım kriziyle karşı karşıya kaldık. Bakım Kolektifi, bu bakım krizinin açmazlarına Bakım Manifestosu: Karşılıklı Bağımlılık Politikası başlıklı kitaplarında ışık tutar. Pandemi döneminde ayyuka çıkan, eşitsizlik üreten bakım politikalarını gözler önüne sererek kişilerin bakıma daha adil bir şekilde ulaşabildiği bir bakım politikası tahayyül eder. Görünmeyen, değersizleştirilen, sömürülen bakım emeğinin her yerde olduğunun altını çizerek bakımın üretken-olmayan-emek kategorisinden çıkması gerektiğini savunurlar. Neoliberalizmin yalnızca kendimize ve yakınlarımıza bakmamız konusundaki ısrarına dikkat çekerler. Daha adil bir dünya için aile bakımının sınırlarını yeniden hayal etmek, daha geniş ve çoklu akrabalık modellerini kapsamak, böylece kolektif ve müşterek bir yaşam talep etmek esastır.İşte Bilgelik Terazisi sergisinin ilham kaynakları, uğrak noktaları ve düşünme baloncukları yukarıdadır. Sergiye ihtimam kavramıyla ilişkilendiğini düşündüğüm sanatçıları davet ettim. Alp İşmen, Başak Kaptan, Beyza Boynudelik, Çiğdem Menteşoğlu, Damla Sari, Merve Zeybek, Selin Göksel, Züleyha Altıntaş’ın üretimleri serginin farklı veçheleriyle diyalog kuruyor.Alp İşmen’in Şükran başlıklı kağıt üzerine karakalem çalışması, annesinden kendisine kalan bir nesneyle ilgili. Yıllarca aynı havayı, suyu ve yaşamı içselleştirdiği, aynı evin içinde günlerini geçirdiği annesinden kalan yastıkta uyuyan İşmen, kendi sözleriyle “yastığında uçuşan başının hayalini, hayalinin hatırasını, hatırladığı şefkati ve yokluğunu avucunda hissettiği; öte diyarlara gidiş yolculuna şahitlik eden, son yılların son bir nefesle mühürlendiği o yastığı” sanat yapıtına dönüştürür. Resim, ihtimam gösterme süreçlerinin döngüselliğini, çocuk-ebeveyn, ebeveyn-çocuk ilişkisinin zaman içindeki yer değiştirmelerini akla getirirken hayata kendi yatağında ve yastığında veda edebilmenin bir ayrıcalık değil her insanın sahip olması gereken bir yaşam/ölüm hakkı olduğunu hatırlatır.Dijital ve analog mecralar arasında kurguladığı yapıtlarında nesne yönelimli bir pratiğin izini sürdüğümüz Başak Kaptan’ın sergide yer alan işleri, kızı Adel’le birlikte üretme süreçlerinin çıktıları olarak görülebilir. Elleri Bulut başlıklı video yerleştirmesinde Kaptan’ın çocukluğundan hatırladığı, belirli bir döneme gönderme yapan, ortak hafızada yeri olan çift renkli Sümerbankçarşafı dalgalanır. Adel’in altı yaşında bir çocuk olarak kendisine yabancı olan bu çarşafla oyun oynamasını, düşüp kalkmasını seyrederiz. Bir diğer çalışma ise Adel’in pandemi döneminde okuma yazma öğrenme sürecine dayanır. Kaptan, Adel’in uzaktan eğitim sürecinde ekrandan yansıtılarak yazdığı ilk A harflerinden birinin izini çıkartarak yeniden üretir ve kabartma olarak renksiz baskısını gravür kağıdına basar. Kompozisyona Adel’in yazma sırasında kullandığı sağ elinin fotoğrafının aslını ve yansıtılmış halinin fotokopilerini de ekleyerek hat sanatında kullanılan yansıtma tekniğinde şekli bozulmayan A harfini vurgular.Çiğdem Menteşoğlu, kişisel deneyimlerine yaslanan resimlerinde beden, doğurganlık, bekleme, yabancılaşma, sevgi, ihtimam, koruma gibi duyguları ve kavramları ele alıyor. Menteşoğlu’nun Pregnant Pause [“Doğurgan Duraksama”] ismini verdiği serisi, İngilizcede gebe olma halinden ilham alarak türemiş bir deyim olarak ardından yeni, şaşırtıcı, heyecan verici bir şeyin geleceğini müjdeleyen, üretken bir duraklamayı ve sessizliği ifade eder. Gebeliğin yalnızca biyolojik bir süreç olmadığını düşünen sanatçı, sanat yapıtının ortaya çıkmadan önce deneyimlenmesi gereken gebeliğe benzer süreçlerine gönderme yapar. Menteşoğlu’nun birbirinden farklı hallerde rüyaları akla getiren, gerçeküstü öğeleri barındıran serisi, sürece, içsel olana ve içeride büyütülüp geliştirilen yeni varlığa/varoluşa odaklanır. Kadınlara özgü gebelik deneyiminin sanatçılara atfedilen yaratım süreçleriyle ilişkisini tartışmaya açar.Beyza Boynudelik’in İç Ses/Fasulye başlıklı çalışması profesyonel bir sanatçının, yaşamını sanatçı olarak sürdüren bir kadının ev içi yaşamına ilişkin bir video. Gündelik ev işlerini yaparken sanatçının sanat ortamına ve özelde de kendi geleceğine dair uzun süredir kafasının içinde evirip çevirdiği cümleler bu video yapıta dönüşür. Çekim esnasında herhangi bir metin oluşturmadan, doğaçlama bir şekilde bir iç konuşma yapar. Videoda fasulye ayıklarken bir yandan da sanat tarihinden Guerilla Girls gibi örnekler üzerinden eşitsizlik üreten sistemleri sorgular. Çalışma boyunca erkeklere bahşedilen özgürlük alanının sorgusuz kabul edilmesi, kadınların kendilerine atfedilen diğer görevlerle beraber sanat üretmeye çalışıyor olması gibi meseleler öne çıkar. Videoda sanatçının yalnızca fasulye ayıklayan elleri gözükür. Burada “sanatçının eli”, dehâyı ve yeteneği anımsatan bir metafor değil yaşamsal ve gündelik işleri halleden bir araçtır.Damla Sari, köhne eşyalara ihtimam gösteren bir sanatçı olarak sergiye dâhil oldu. SanatçınınHavadan Sudanadlı kinetik yerleştirmesi, Hediye Paketi Olsun mu? adlı fotoğraf çalışmasında kullanılan kadifeyle yapılır. Canlı gibi ama aslında cansız bir peyzaj görünümündedir. Ölümsüzleştirilmiş bir ölüm anıyla üzerine yığılan su imgesi, sanatçının zamanını ve hareketini durdurmaktadır. Zamanın durmasıyla ilgili düşündüğünde “Suyun zamanı nasıl dururdu?” sorusunu kendine soran sanatçı, zamanın suya hükmedemeyeceğini düşünür. Su, zaman ve ölüm arasındaki bağları bir yerde toplayıp yığar.Merve Zeybek’in Bilgelik Terazisi başlıklı yapıtı sergiye özel olarak üretildi. Merve Zeybek’e göre sanat olsun olmasın evrensel bütün edimler temsil ötesi bir yerde konumlandırılır. Çünkü hiçbiri hiçbir şeyi temsil etmez, hepsi evrenin tekrarından oluşur. Amaç bir şeyi temsil etmek değil onun bilgisine ulaşmaktır. Her şey yokluktan ve yokluğun yokluğundan varlığa geldiği ya da varlık, yokluk içinde ortaya çıktığı için bu bilgi kendisine ulaşıldığı anda yüksek bir titreşime yol açar, bu titreşim tam da yokluk/boşluk/adem/gayb sayesinde gerçekleşir. Bilgelik Terazisi adlı yapıtta başlangıç, gelişme ve son olarak hazırlanan dikdörtgen alanlar, bir serüven, aynı zamanda zamanla öze dönüş, öze dönmekle beraber bir yok oluş ve görünürleşme biçimidir. Var olanda var olmayanın kullandığı imkânlar vardır. Bu da ilim terazisinde yokluğa giderken kendini bulma vesilesidir.Selin Göksel’in Çocuk da Yaparım Kariyer de başlıklı yapıtı, ilk bakışta kucağındaki bebeğiyle ilgilenip bir yandan da ütü yapan kadın figürüdür. Daha dikkatli bir şekilde bakıldığında figür aslında kendini ütülemektedir. Ev yaşamı, bebek bakımı ve kariyeri arasında gidip gelen, bu sırada çocuğunu da ihmal etmeyen anne, bir yandan da toplumun ölçütlerine uymaya çalışır. Ütüleyerek dümdüz edilen kırışıklıklarla figür, kimi zaman gerçekte kim olduğunu, zevklerini ve hayallerini de saklar. Bu yerleştirmede yer alan ütü, ütüleme eylemi dışında sanatçının yıllarca ütü termostatları üretimiyle uğraşmış babasını temsil eder. Babası tarafından her zaman korunup kollandığını hisseden ve teknik konularda çözümler üretmeyi babasından öğrenen Göksel, ütüyle artık dünyada olmayan babasının, kendine sessizce eşlik etmeye devam ettiğini simgeler.Züleyha Altıntaş’ın sergiye özel olarak ürettiği Görünmeyen Emek adlı çalışması, şeffaf, karmaşık ve bulutsu bir “form”dur. Görünmeyen Emek , elişinin sağladığı kendiyle başbaşa kalma hali, onun iyileştirici, onarıcı etkisi ve melankoli arasında terapatik bir benzerlik kurar. Heykel geleneğinden gelen sanatçı, ritmik ve tekrarlayan hareketlerle tığ kullanarak yaptığı çalışmayla hem zihinsel hem de bedensel deneyimi devasa bir form olarak sunar. Heykelden ziyade şeffaf, narin ve kırılgan görünümlü bu “heykelsi” forma eşlik eden ve nakış kasnağıyla birlikte sergilenen triptik çalışmadaysa feminist sanatın artık ikonlaşmış şu sorularını sanatçı olmayan bir erkeğe yazdırır: “Neden hiç büyük kadın sanatçı yok? Kadınların Metropolitan Müzesi’ne girmeleri için soyunmaları mı gerekiyor? Ya dünyayı kadınlar yönetseydi?” Sanat tarihinde kalıcılığı, ölümsüzlüğü simgeleyen, “erkeksi” bir bedensel güç saplantısını akla getiren klasik heykel disiplini, Altıntaş’ın yapıtıyla bir sorgulama alanına dönüşür.&nbsp;Nergis Abıyeva<div style="font-family:Arial,sans-serif;line-height:1.6;font-size:12px;font-style:italic"><ol style="list-style:none;padding-left:0"><li>1Yousef Rassi-Reza Yassi,Al-Khazini’s Balance of Wisdom: A Masterpiece of Medieval Engineering,Nuncies, 36, 2021, s. 60.</li><li>2Mierle Laderman Ukeles,Manifesto For Maintenance Art 1969!, 1969,<a href="https://queensmuseum.org/wp-content/uploads/2016/04/Ukeles-Manifesto-for-Maintenance-Art-1969.pdf" target="_blank">https://queensmuseum.org/wp-content/uploads/2016/04/Ukeles-Manifesto-for-Maintenance-Art-1969.pdf</a>.</li><li>3Bakım Manifestosu’nu çeviren Gülnur Acar Savran, “care” sözcüğünün Türkçede bakım dışında, özen, ilgi, şefkat, umursama, gözetme gibi karşılıkları olduğunu vurguluyor. Dolayısıyla Türkçede tek bir sözcükle karşılamanın mümkün olmadığını düşünüyor. Kitap boyunca yer yer “bakım ve gözetme” olarak ele alıyor. Bana kalırsa “care” sözcüğünü Türkçede en iyi karşılayan sözcük “ihtimam”. Gizem Kendik Önduygu, “Yeni Bir İhtimam Kültürünü Birlikte Oluşturabilir Miyiz?” başlıklı yazısında Burcu Meltem Arık’a atıfla “care” karşılığı olarak ihtimam sözcüğünü kullandığını belirtmiş, bakınız: Gizem Kendik Önduygu, “Yeni Bir İhtimam Kültürünü Birlikte Oluşturabilir Miyiz?”,Medium, 28 Aralık 2023,<a href="https://medium.com/@gizemkendik/yeni-bir-ihtimam-k%C3%BClt%C3%BCr%C3%BCn%C3%BC-birlikte-olu%C5%9Fturabilir-miyiz-b70b98298785" target="_blank">https://medium.com/@gizemkendik/yeni-bir-ihtimam-k%C3%BClt%C3%BCr%C3%BCn%C3%BC-birlikte-olu%C5%9Fturabilir-miyiz-b70b98298785</a>.</li><li>4Jillian Steinhauer, “How Mierle Laderman Ukeles Turned Maintenance Work into Art”,Hyperallergic, 10 Şubat 2017,<a href="https://hyperallergic.com/355255/how-mierle-laderman-ukeles-turned-maintenance-work-into-art/" target="_blank">https://hyperallergic.com/355255/how-mierle-laderman-ukeles-turned-maintenance-work-into-art/</a>.</li><li>5Ayşe Boren, “Emeğim Eserim Olacak”,e-Skop, 26 Şubat 2017,<a href="https://www.e-skop.com/skopbulten/sanat-ve-emek-emegim-eserim-olacak/3289" target="_blank">https://www.e-skop.com/skopbulten/sanat-ve-emek-emegim-eserim-olacak/3289</a>.</li><li>6Bakım Kolektifi’ni oluşturanlar Andreas Chatzidakis, Jamie Hakim, Jo Littler, Catherine Rottenberg ve Lynne Segal gibi araştırmacılardır.</li></ol></div>

Quick Art Space’in ikinci grup sergisi, Nergis Abıyeva’nın küratörlüğünde 14 Eylül-15 Kasım tarihleri arasında gerçekleşiyor

Bilgelik Terazisi

“Okuyoruz çünkü kitaplar bize eşsiz bir keyif veriyor; filmlerin, televizyonun vb. veremediği bir keyif. Kitaplar bize belli özgürlükler sunuyor: Okurken zihinsel olarak aktif olmakta özgürüz; bir anlatının yaratımına (hayal edilmesine) bütün yönleriyle katılıyoruz.”1Türkçe edebiyatın bitimsiz bir kaynağı olarak gördüğüm Bilge Karasu’nun yazını, Quick Art Space’in ilk grup sergisi olan “Yapıntı Doğa”nın da uğrak noktalarındandı. Yola çıkış noktası Karasu’nun sözleriyle “gerçek ya da kurmaca resimler” olanKısmet Büfesikitabı, yazarın görsel niteliğe yaslanan metinlerini bir araya getirirken, görsel olanla düşünsel olan arasında gidip gelen bir kurgu önerir. Bu sergiyle Karasu’nun metinlerindeki dolambaçlı güzergâhları hatırlatır biçimde bir sergi kurgulamak istedik.Sanatçılar üretim sürecinde kontrolü ne kadar ellerinde tutar? Nerede işi belirsizliğe, tesadüfe ya da “kısmet”e bırakırlar? “Kısmet Büfesinden Dolaşarak” sergisi, malzemeyle ilişki kurma biçimlerinden, düşünsel yönlendirmelere ve sezgisel kararlara kadar üretim sürecinin çeşitli anlarına, eserin nihai formunu belirleyen dinamiklere odaklanıyor. Bilinçli tercih ile beklenmedik olan arasındaki sınırda gezinen bir yaratım sürecine dikkat çekmek istiyor. Sergide yer alan işler, doğrudan anlatılmayanın, görselle dile gelenin, çağrışım gücüyle genişleyen anlamların peşine düşüyor. “Kısmet Büfesinden Dolaşarak”, birbirinden farklı duraklara sahip bir rota öneriyor: Zamanla, mekânla, hafızayla, kimlikle ve bakışla ilişkilenmenin çoğul biçimlerini arayan bir rota.Çınar Eslek, “Mahşere Yanıt” adlı tek parça işinde sokaktan bulduğu kumaşın belleğini dönüştürerek ona bir tür “beden” atfeder; çalışmaya eşlik eden şiir ise bu bedene işlenen ruh, hafıza ya da iç ses niteliğindedir. “Yedi bacak” norm dışı varoluşları; “vulva” hem başlangıcı hem de yarayı, hem de kıyametle yeniden doğuş arasındaki o eşikte bekleyen döngüyü akla getirir. Dikişler sadece kumaşı değil, anlatıyı ve bedeni de bir arada tutar. Böylece izleyici hem bir bedene ve bedenin hikâyesine, hem de bir metne ve yüzeye tanıklık eder.Seda Oturmak, “Ödül” resminde toplumsal cinsiyet ayrımlarının erkek egemen dünya için kullanışlı bir fikir olduğundan yola çıkar. Sünnet düğünlerinden sonra erkek çocuklarının ödüllendirilmesini hicveder. Resimlerinde belli bir nostaljik mizanseni kullanan Oturmak, orta alt sosyoekonomik sınıfa özgü detayları özellikle tercih eder. Süslü sünnet odasında erkek çocuklarını kendilerine hediye edilen maceracı, rekabetçi, korkusuz, atılgan ve eğlence odaklı oyuncaklar ve yetişkin erkekle birlikte resmeder. Resimdeki adamın çocuklardan birini kucağında tutuyor olması, oyuncakların çocuklar üzerinde bir suistimal aracına dönüşebilmesine göndermedir.Kerem Giriş, “Köpek Yalasa Doyar” adlı çalışmasında oyunun çocuklukta özgürce bir kirlenme alanı olmasını görselleştirir. Komşuluk–sosyalleşme belirtisi ve gündelik yaşama dair bir dayanışma unsuru olarak sepet, zamanla yerini kuryelere, kapalı sitelere, steril alanlara bırakmıştır. Ayna ve “köpek yalasa doyar” yazısıyla izleyici sınıfsal sorgulamaya davet edilir. Galeri alanında asılı olan sepet, mahallenin tozunu ve gürültüsünü içeri çağırır. Böylece nostaljiye kapılmadan, geçmiş ve bugün, temiz ve kirli, oyun ve disiplin, gürültü ve sessizlik arasında salınır.Giriş’in “Laleli Belkıs İçeriye Gir Kız” adlı kinetik yerleştirmesi, çocukluğun neşeli ip atlama oyununu insansız, mekanik bir düzeneğe dönüştürerek zamanla kaybolan oyun kültürüne ve belleğe gönderme yapar. Bir motor aracılığıyla yorulmadan, durmaksızın dönen ip artık oyunu değil, oyunun yokluğunu temsil eder. Gerçek oyunda sırayla içeri girmeyi bekleyen çocukların yerini ısrarlı bir tekrar döngüsü kaplamıştır. Hareket devam ettikçe mekâna yayılan şey artık oyun değil, oyunsuzluğun bıraktığı izdir.Yekaterina Grygorenko’nun “Zamansız Dünya Kalıntıları” projesinin ilk ayağı olan “Kehribar Güneşi”, rüyalardan, kolektif bilinçdışından ve “insan sonrası” (post-human) düşünceden beslenir. Donna Haraway’in spekülatif masallaştırma yaklaşımını temel alarak, geçmişin, geleceğin ve hiç yaşanmamış ihtimallerin birbirine karıştığı bir hayal gücü alanı açar. Güneş kehribarı, var olmamış bir tarihin fosil kalıntısıdır; zamanı sabitlemektense onu parçalara ayırarak belleği gün yüzüne çıkarır. Hibrit bedenin gövdesindeki devinim, biyolojik canlılığa indirgenmiş bir yaşam tanımını sorgularken, varoluşun asıl kaynağının hatırlama, iz bırakma ve bellekte yoğunlaşma olduğunu ima eder. Organik ile teknolojik, canlı ile cansız, insan ile insan dışı arasındaki sınırlar geçirgenleşir ve iç içe geçer.Şafak Şule Kemancı’nın Quick Art Space’in mekânına özgü olarak ürettiği yerleştirmesinde hem malzemeyle kurduğu kişisel ilişkiyi hem de malzemelerin birbiriyle olan etkileşimini görünür kılar. Quick Tower’a ilk ziyaretinde mekânın büyük cam cephelerinden etkilenen Kemancı, iç ve dış mekân arasında geçirgen bir algı yaratan tülümsü bir kumaşla çalışır. Bu kumaş üzerinde ilk bakışta bir orkideyi andıran, organik bir form oluşturur. Sanatçının imzası hâline gelen bitkisel formlar, bu işte de hem tanıdık hem de sürprizlere açık bir şekilde karşımıza çıkar; doğayı andıran ama tam olarak tanımlanamayan yapısıyla izleyiciyi formun sınırlarını yeniden düşünmeye davet eder.Cansu Sönmez, “Cynara” adlı yerleştirmesinde çocukluk ve ergenlik yıllarını geçirdiği Bayrampaşa’nın çok katmanlı tarihini enginar bitkisi ekseninde ele alır. Çalışma; saha araştırmaları, tarihsel belge taramaları, gastronomi ve mitoloji incelemeleriyle yapay zekâ üretimlerini kapsayan çok katmanlı bir “performatif araştırma” metodolojisine dayanır. Bronz, polyester, seramik, 3B baskı ve ileri dönüşüm malzemelerinden üretilmiş hibrit formlar; organik, mimari ve siborg estetikler arasında konumlanarak ütopya ile distopya arasındaki geçirgenliği görünür kılmaktadır. “Cynara”, geçmişten fütüristik bir “yeşil ada”ya uzanan spekülatif kurgusu aracılığıyla, mekân algısını şekillendiren sosyopolitik süreçleri görünür kılar. Bu kurgu, aynı zamanda ekosistemlerin olası geleceklerini birlikte düşünmeye davet eden bir yerleştirme niteliği taşımaktadır.Nergis Abıyeva, Erenköy, 2025.<div style="font-family:Arial,sans-serif;line-height:1.6;font-size:12px;font-style:italic"><ol style="list-style:none;padding-left:0"><li>1Peter Mendelsund,Okurken Ne Görürüz?, 2016, Metis Yayınları, s. 210.</li></ol></div>

“Kısmet Büfesinden Dolaşarak” sergisine davetlisiniz.

Kısmet Büfesinden Dolaşarak

Sergimize ait basın bülteni ve görselleri aşağıdan indirebilirsiniz.

Sergi

<h2>İçimizde Müphem Boşluklar ve Girdaplar</h2>Bahadır’ın yapıtlarıyla 2020 yazında hemhâl olmaya başladım. O sıralarda Murat Sinkil: Çağdaş Resmin Dervişi adlı monografik kitabı hazırlıyordum. 2016’da vefat eden Murat Sinkil’i araştırırken sanatçının ailesi ve dostları beni görüş almak üzere Bahadır’a yönlendirmişti. Tam da bu tarihlerde Bahadır atölyesini ve evini İstanbul dışına taşımaya karar vermiş ve soluğu önce Sapanca’da almıştı. İstanbul’dan beş kişilik bir yazar, küratör ve koleksiyoner ekibiyle sanatçının Sapanca’daki atölyesini ziyaret ettiğimizde, kendimizi bir tür ‘acayip atıklar diyarı’nda bulduk. Bahadır’ın üretiminin sürekli bir devinim içinde olmasından, kullandığı materyallerin çeşitliliğinden, başkalarının atıklarını adeta bir simyacı gibi dönüştürmesinden, köpeği Kangu’yla kurduğu yoldaşlık ilişkisinden çok etkilendim. O gün bugündür Y. Bahadır Yıldız’ın işlerinin Galeri Apel’den sonraki dönüşümünü izleyiciyle paylaşma arzusu taşıyorum.<h3>Atık Plastik ve Leş Estetiği</h3>Quick Art Space’in tohumlarını serpmeye başladığımız ilk zamanlarda, Bahadır’ı Quick Tower’a davet ettim. Klasik bir sergi mekânı olmayan, sergi alanı olarak inşa edilmemiş, ancak müthiş bir etkileşim içindeki binanın meydanından başlayarak lobisini ‘ele geçirme’ fikri kendisine sıcak geldi. (Sanıyorum ki, ikimizin diyaloğuna ek olarak, Quick Tower’ın kediköpek paydaşları da Bahadır’ın kararını etkiledi!) Sergiyi kurgularken, Bahadır’ın kendisinin ortaya attığı ‘leş estetiği’ kavramını odağa aldık. Atık plastiğin itici görselliğine göndermede bulunan leş estetiği, sanatçının hem üretim hem de düşünme pratiğini tanımlaması bakımından eşsiz bir yerde duruyor. Quick Tower’ın meydanını, heykellerle ele geçiren Bahadır, atık malzemelerden açık havaya ve her türlü hava koşuluna uygun devasa işler yaptı.Sanatçı bu antropomorfik (insan biçimli) heykelleri 2015’te sanayi bölgesinde plastik fabrikası üretim alanlarında atık malzemelerle çalışarak eriyik hammadde ve akıntıyla yapar. Sanayide gerçekleştirdiği üretim sürecinde atık hammaddeleri melez figürlere dönüştürür. Fabrika üretim alanındaki seri üretimin bir boşluğundan yararlanarak ürettiği yapıtlar, aynı zamanda performatif bir sürece tâbidir.İşlem gören fosillerin plastik hammadde olarak kullanılmasıyla yapılan bu etkileşimli heykeller, yeraltından gelen fosillerin yer üstündeki temsilleri gibidir. İlk bakışta yetişkinler, çocuklar ve hayvanlar için bir tür oyun alanı olarak gözüken bu yerleştirme, sanatçının büyük boyutlu heykelleri dış mekâna uygulama maharetini de gösteriyor.<h3>Malzemeyi Kavramsallaştırmak</h3>Malzemelerini, bitkilerden, kabuklardan, kalıntılardan ürettiği doğal boyalardan sanayi atıklarına uzanan geniş bir yelpazede bulan sanatçı, yaşamının farklı dönemlerinde çalışmalarını dağ, orman gibi yerlerde de gerçekleştirir. Son on yıldır özellikle doğa-kent ikiliği ekseninde ürettiği yapıtlarda insana, habitatına ve diğer türlerle ilişkisine odaklanan sanatçı, doğal kalıntılardan elde ettiği kök boya vb. malzemelerle insan türünde var olan nöronların doğadaki benzerlikleri üzerine çalışır. Yine 2014’te başladığı “Dendrit” serisi, doğanın bıraktığı kalıntılardan, köklerden ve ormandan topladığı bitkilerden ürettiği boyalarla yaptığı resimlerdir. Nöronlar içinde alıcı görevi gören dendrit, biçimsel olarak ağaca benzediği için adını ağaç gövdesi anlamına gelen dendron’dan alıyor. Kökler doğanın biriktirdiği besin taneciklerini toplayıp bir ağacın yaşamasını sağlarken, dendritler çevreden gelen her türlü bilgiyi beyine ileterek yaşama kaynaklık ediyor. Bu yanıyla tekil bir kaynaktan gelen bilgi çoğalıp bambaşka anlamlar kazanıyor. Köklerin topraktan söktüğü nitrojenin ağaçta kompleksleşip elma olması gibi bir anlam bütünlüğü yaratıyor.<h3>Zımpara Kağıdı</h3>Kum heykel yaptığı 2007’de zımpara kağıdıyla ilgilenmeye başlayan Yıldız, çeşitli denemelerin ardından zımpara fabrikasının atık konteynırındaki parçaları toplayıp dönüştürür. Düzenli sarma eylemiyle, üst üste binerek büyüyen, hareketlenen sarmal formlar, sanatçıya göre kişinin savunma mekanizmalarıyla, kabuk olarak örüp büyüttüğü yapı ile imgesel olarak özdeşlik kurmaya çalışır. Zımpara kâğıdını kabuk olarak algılayıp malzemenin kendisini kavramsallaştırmaya girişen Bahadır, malzemeyi insanın kendisi için kurguladığı, dışarıyla arasına ördüğü bir yapı olarak ele alır.Sanatçı 2020’de pandemi döneminde eve kapanınca yine zımpara kağıtlarını kullanarak yapmaya başladığı “Ouroboros” isimli heykeli şöyle açıklar:<blockquote>Bir başlangıç noktasından çıkarak dairesel hareketler ile devam eden form, kendi sonuyla birleşerek bütünleşir. Ortaya çıkan sarmal biçim, kendini yiyip bitiren ve yeniden doğuran, yaşam döngüsünü simgeleyen ve bütünlük anlamına da gelen Ouroboros’tur. Heykel, kendi kuyruğunu yiyen yılanın kendine karşı/doğru harekete geçtiği anı simgeler. Başlangıç için gerekli güç, ritimsel hareket ve enerji, Ouroboros’ta mevcuttur. Malzeme olarak kullanılan zımpara kağıdının, aşındırma ürünü ve fabrika atığı olmasıyla biçim-içerik birlikteliği kurulurken, birbirine eklenerek büyüyen döngüsel formlar, aşınma ve yenilenme üzerinden bir ikilik oluşturur. Yaşama karşı duran atık malzeme, zamanın içinde dönüşerek dolaşıma geçer.</blockquote>“Psişik Savunma Stratejileri” adını verdiği serisinde zımpara kâğıdını kullanarak yaptığı heykeller arasında farklı bir yerde duran “Döngüsel Stratejiler” (2021) isimli heykelinde, tahriş edici olan tanecikler kabuk değiştirerek yumuşak bir akış içinde çoğalır. Birbirine eklenerek büyüyen ve dönüşen sarmal formlar yarattıkları çağrışım ve karşılaşmalarla yeni olasılıkları ve dönüşümü imgeleyen örülmüş bir kozayı hatırlatır.<h3>Evsel Dönüşümler</h3>Bahadır soğan kabuğu, kına, hibisküs, duvar kâğıdı, eski ev eşyası gibi malzemeler kullanarak evle organik bir bağ kurar ve mekânın hafızası üzerine çalışır. 2014’ten itibaren ev eşyalarının atık plastikle dönüştürdüğü yapıtlarında işlerinde tüketime ve alışkanlıklara vurgu yapar. Sanatçı için ev eşyalarını iskelete çevirmek, dönüşümlerini izlemek ve eşyalardan kurtulma fikri heyecan vericidir. Rende, tencere, fritöz gibi gündelik yaşam malzemelerini ve yatak yayı gibi pek çok ev eşyasını fabrikaya götürerek heykellerin iskeletinde kullanır veya üzerlerine 250 derece atık plastik döker. Gündelik yaşam malzemelerini bu şekilde kullanarak yaşadığı evi ve güvenli alan olan ‘Hâne’yi tasfiye etmiş olur.İktidar, aile kurumu, kimlik ve aidiyet gibi meselelerle ilgilenen ve yersizyurtsuzluk/göç hareketlerinden etkilenen Y. Bahadır Yıldız’ın İçimizde Müphem Boşluklar ve Girdaplar sergisi sanatçının beklenmedik yerlerde oyun oynama isteğinin bir uzantısı olarak da görülebilir.Nergis Abıyeva, Ocak 2024, Erenköy.

Bahadır Yıldız’ın "İçimizde Müphem Boşluklar ve Girdaplar" başlıklı 7. solo sergisi Nergis Abıyeva küratörlüğünde 13 Ocak - 29 Şubat tarihleri arasında Quick Art Space’te gerçekleşiyor.

İçimizde Müphem Boşluklar ve Girdaplar

<h2>Troyalı Kadınlar</h2>Benal Dikmen&rsquo;in Troyalı Kadınlar sergisi, 2023&rsquo;te &Ccedil;anakkale&rsquo;de ger&ccedil;ekleşen iki solo sergisinin Quick Art Space&rsquo;in mek&acirc;nına &ouml;zg&uuml; olarak yeniden tasarlanmış h&acirc;lidir. İlki 8 Mart 2023&rsquo;te Troya M&uuml;zesi&rsquo;nde, ikincisi Eyl&uuml;l 2023&rsquo;te Manfred Osman K&uuml;t&uuml;phanesi&rsquo;nde olmak &uuml;zere &Ccedil;anakkale&rsquo;de a&ccedil;ılan sergi dizisi, aslında uzun bir yolculuğun hem neticesi, hem de başlangıcı. 2000&rsquo;lerin ortalarından itibaren sanat&ccedil;ı ve akademisyen olarak &ccedil;alışmalarına devam eden, resim yapmayı ve yazı yazmayı eşit derecede seven Dikmen i&ccedil;in, imge ve yazı kimi zamanlarda, birbirlerinin yerine ge&ccedil;miş. Mitoloji, arkeoloji ve tarih &ccedil;alışma alanları olan, MSGS&Uuml; başta olmak &uuml;zere &ccedil;eşitli &uuml;niversitelerde &ldquo;Mitoloji ve &Ccedil;ağdaş Sanat&rdquo;, &ldquo;Uygarlık Tarihi&rdquo; gibi dersler veren Dikmen, ilgisini &ccedil;eken anlatıların ge&ccedil;tiği yerleri araştırmaya başlar. Bu ama&ccedil;la, pandeminin ardından, &ccedil;oktandır merak ettiği &Ccedil;anakkale&rsquo;de vakit ge&ccedil;irir, saha &ccedil;alışması yapar.Serginin kaynağı olan Troya Savaşı&rsquo;yla ilgili pek &ccedil;ok şey yazılıp &ccedil;izilmiş, bu savaş defalarca g&ouml;rsel sanatlara konu olmuştur. Benal Dikmen&rsquo;le ilk telefon konuşmamızda projesinden bahsederken, zihnime &ldquo;Troya efsaneleriyle dolup taşan bir şehirde Troya&rsquo;ya dair yeni bir şeyler s&ouml;ylemek, &ouml;zg&uuml;n bir g&ouml;rselleştirme ortaya koymak m&uuml;mk&uuml;n m&uuml; acaba?&rdquo; sorusunun d&uuml;şt&uuml;ğ&uuml;n&uuml; hatırlıyorum. Y&uuml;z y&uuml;ze g&ouml;r&uuml;şmemizde, sanat&ccedil;ının iki yıldır s&uuml;rd&uuml;rd&uuml;ğ&uuml; &ccedil;alışmalarına bakarken, ş&uuml;pheci zihnimin ortaya attığı bu soru dağılmış, yerini heyecana bırakmıştı.Euripides (M&Ouml; 480 - M&Ouml; 406) Troyalı Kadınlar adlı tragedyasında, savaş i&ccedil;erisindeki ve sonrasındaki kadınların kentleri yağmalandıktan, kocaları &ouml;ld&uuml;r&uuml;ld&uuml;kten ve ailelerinden sağ olanlar k&ouml;le olarak g&ouml;t&uuml;r&uuml;ld&uuml;kten sonra, geride kalan Troyalı kadınların yazgılarını anlatır; yani Troya savaşını kadınların perspektifinden ele alır. Benal Dikmen, tragedya başta olmak &uuml;zere hem birincil anlatılardan, hem de birincil anlatıların feminist perspektiflerle zenginleştirildiği eleştirel okumalardan yola &ccedil;ıkarak, aslında t&uuml;m zamanlardaki kadınların savaşlardaki durumlarını, g&uuml;ncel bir bakışla ele alır: &ldquo;Kadınların işinin ve savaş&ccedil;ıların m&uuml;cadelesinin zorunlu olarak birbirine zıt olduğu s&ouml;ylenebilir. Kadınların işi yaratıcıdır, y&uuml;n&uuml; ipliğe &ccedil;evirirken d&uuml;zensizliği d&uuml;zene d&ouml;n&uuml;şt&uuml;r&uuml;r. Aynı zamanda yaşamı s&uuml;rd&uuml;ren, &ccedil;ocukların beslenmesi ve bakılması g&ouml;revlerini &uuml;stlenen kadınlar tekstil &uuml;retimi ve &ccedil;ocuk yetiştirmeyle uğraşarak, topluluğunun g&ouml;nenci ve varlığının devamı i&ccedil;in gerekli olan işleri ger&ccedil;ekleştirir. Savaş&ccedil;ıların Truva&rsquo;daki &ccedil;alışmaları ise aksine yıkıcıdır. Savaş&ccedil;ıların savaşta &ouml;lmeleri, kadınların bu erkekleri doğurmak ve onları bebekliklerinden itibaren b&uuml;y&uuml;tmek i&ccedil;in g&ouml;sterdikleri &ouml;zeni ortadan kaldırır.&rdquo;1diye a&ccedil;ıklayan sanat&ccedil;ı, Troyalı kadınları irdeler.<h3>Helen&rsquo;in İkili Yaşamı: Pantolon giyen ilk kadın olarak rivayet edilen Helen&rsquo;den2, &ldquo;feminist bir yaşam s&uuml;rmek&quot; adına ne &ouml;ğrenebiliriz?</h3>Troyalı kadınlar arasında en &ouml;ne &ccedil;ıkan karakteri olarak Troyalı Helen, Yunan mitolojisinin en karmaşık ve gizemli kahramanı. Yaklaşık iki bin yıl boyunca, &ouml;yk&uuml;s&uuml; s&uuml;rekli olarak farklı izleyiciler i&ccedil;in farklı bağlamlarda yeniden anlatıldı, yeniden bi&ccedil;imlendirildi ve yeniden yorumlandı. Helen karakteri, d&uuml;ş&uuml;n&uuml;rler, şairler, oyun yazarları, romancılar, m&uuml;zisyenler, y&ouml;netmenler ve sanat&ccedil;ılar tarafından farklı ve &ccedil;elişkili şekillerde yorumlandı ve değişti. Helen, Yunan mitolojisinin en tartışmalı fig&uuml;rlerinden biri oldu.Genel anlatıda ve pop&uuml;ler k&uuml;lt&uuml;rde Helen, Troya savaşını başlatan, her şeyin su&ccedil;lusu kadın3olarak bilinse de, aslında Helen&rsquo;in Troya Savaşı&rsquo;ndaki &ldquo;konumuna&rdquo; ilişkin bazı belirsizlikler s&ouml;z konusudur. Yunan şair Stesichorus&rsquo;un (M&Ouml; 630-555) anlatısına g&ouml;re, Helen aslında Troya&rsquo;ya hi&ccedil; gitmemiştir. Şiirinde Helen&rsquo;in Mısır&#39;a g&ouml;t&uuml;r&uuml;ld&uuml;ğ&uuml;n&uuml; s&ouml;yleyerek, Paris&#39;in Troya&#39;ya ka&ccedil;ırdığı kadının sadece bir hayal, &ldquo;ger&ccedil;ek sanılmış bir imge&rdquo; olduğunu yazar. Euripides de Helena tragedyasını Helen&rsquo;in Troya&rsquo;ya hi&ccedil; gitmemesi, Mısır&#39;da yaşaması &uuml;zerine kurar.4&Uuml;&ccedil;&uuml;nc&uuml; dalga feminizmin zemininde Helen, feminist yazarlar ve d&uuml;ş&uuml;n&uuml;rler tarafından g&uuml;zelliği, sorumluluğu ve su&ccedil;luluğu a&ccedil;ılarından yeniden yorumlanır. Hilda Doolittle, 1950&rsquo;lerde yazdığı ve ilk kez 1961&rsquo;de yayınlanan &ldquo;Helen Mısır&rsquo;da&rdquo; adlı şiirinde, Helen&rsquo;in varoluşunu feminist bir bakışla ele alır. Helen&rsquo;in antik &ccedil;ağda yaratılan &ouml;yk&uuml;s&uuml;n&uuml; batı d&uuml;nyasının erkek egemen &ouml;yk&uuml;lerine tezat oluşturacak bir şekilde yeniden işleyerek, Helen karakterine yeni bir kadın kimliği, deneyimi ve s&ouml;ylemi kazandırarak kadına &ouml;zg&uuml; yeni bir g&ouml;r&uuml;ş ve yeni bir kendini keşfetme arayışı kazandırmak amacıyla şiirin mek&acirc;nını Mısır olarak se&ccedil;er. Doolittle&rsquo;ın Helen&rsquo;i, hikayesi başkalarınca anlatılan pasif bir karakter değil, kendi adına konuşabilen bir &ouml;znedir.5Benal Dikmen&rsquo;e g&ouml;re Helen mutlak g&uuml;zelliğin paradigması olarak, s&uuml;rekli olarak onu betimlemeye &ccedil;alışan herkesten ka&ccedil;ınır ve bunu engeller. Bu sınırlar i&ccedil;inde Helen, cinselleştirme ve fetişleştirmenin yanı sıra iftira ve su&ccedil;lamaya karşı savunmasız olarak erkek bakışının nesnesi haline gelir. B&ouml;ylece, yazın d&uuml;nyasında olduğu gibi g&ouml;rsel sanatlar d&uuml;nyasında da Helen hem kadınsı g&uuml;zelliğin &ouml;z&uuml; hem de karşı konulmaz g&uuml;zelliğin kullanabileceği yıkımın g&uuml;&ccedil;l&uuml; bir sembol&uuml; olarak ortaya &ccedil;ıkar.Birbiriyle &ccedil;atışan ve uzlaşan/uzlaşım sağlayan, Mısır&rsquo;da ve Troya&rsquo;da iki farklı Helen, Dikmen&rsquo;in &ccedil;alışmalarını oluşturan bir ikiliğe d&ouml;n&uuml;ş&uuml;r. Bu b&ouml;l&uuml;nme Helen&rsquo;in Paris&rsquo;in aşkı karşısında yaşadığı &ccedil;elişkilerden mi ortaya &ccedil;ıkmıştır? Dikmen, Helen&rsquo;in bir yanının Paris&rsquo;le gitmek isterken diğer yanının buna engel olduğunu, bu ikiliğin savaşı sevgiden, dışsal ve g&uuml;&ccedil; g&uuml;d&uuml;ml&uuml; olanı i&ccedil;sel ve psikolojik olandan ayıran ikilik olduğunu ifade eder: &ldquo;Yunan geleneğinin anlattığı erkeklik ve savaş marjinalleştirilmiştir; onun yerine, Mısır&#39;ın daha eski, daha az bilinebilir uygarlığında bulunan bir kadınlık ve aşk &ouml;yk&uuml;s&uuml; yer almaktadır.&rdquo;Bu iki Helen arasındaki ilk b&ouml;l&uuml;nmenin bize kazandırdığı şey, Helen fig&uuml;r&uuml;n&uuml;n epik geleneğin sınırları dışında betimlenebileceği bir alandır. Yunan geleneğinde, Helen&rsquo;in aşağılandığını ve yanlış anlaşıldığını d&uuml;ş&uuml;nen sanat&ccedil;ı Helen&rsquo;i ş&ouml;yle anlatır: &ldquo;Kader kurbanı olarak kabul edildiğinde, eril hırs ve arzunun sessiz piyonu olarak g&ouml;r&uuml;l&uuml;r ve paradoksal olarak, cinsel olarak sapkın ve yıkıcı olarak yorumlanır. Oysa, Mısır&rsquo;daki Helen i&ccedil;in b&ouml;yle bir su&ccedil;lama ve sorgulama s&ouml;z konusu değildir. Mısır&#39;daki Helen&#39;de kadın ve onun &ouml;zg&uuml;rl&uuml;ğ&uuml;n&uuml;n form&uuml;le etmesi, birlik ve b&ouml;l&uuml;nme karşıtlığının &ouml;tesine ge&ccedil;en bir kadınlığın temsili &ouml;nerilir.&rdquo;Benal Dikmen, Helen&rsquo;in İkili Yaşamı&rsquo;nda, Helen&rsquo;i bir ilham kaynağı ya da &ccedil;ıkış noktası olarak değil, yeniden yazılması ve yeniden &uuml;zerinde d&uuml;ş&uuml;n&uuml;lmesi gereken bir karakter olarak ele alıp yorumluyor. Troya destanının merkezi olan kadın fig&uuml;r&uuml;n&uuml; yeniden konumlandırıyor. Sanat&ccedil;ı, hik&acirc;yeci ve didaktik bir anlatımı tercih etmiyor. Bilakis, Helen&rsquo;i ucu a&ccedil;ık, &ccedil;elişkili ve kararsız bir noktada bırakıyor. &ldquo;Aslına bakarsanız, biz onu anlamaya &ccedil;alıştık&ccedil;a Helen bizden ka&ccedil;maktadır sanki&rdquo; diyor.&Ccedil;anakkale&rsquo;de ger&ccedil;ekleşen her iki sergide olduğu gibi, bu serginin temelinde de kolajlar var. Sanat&ccedil;ı, sergiyi oluşturan yapıtlarını, anonim 19. y&uuml;zyıl fotoğraflarını kesip bi&ccedil;erek yaptı. Devlet Tatbiki G&uuml;zel Sanatlar Y&uuml;ksekokulu&rsquo;nda tekstil tasarımı eğitimi sırasında, yine sıklıkla kolajdan yararlanan sanat&ccedil;ı, MSGS&Uuml; resim b&ouml;l&uuml;m&uuml;nden mezun olduktan bir s&uuml;re sonra zaman zaman kolaj yaparak &ccedil;eşitli karma sergilere bu t&uuml;r &ccedil;alışmalarla katılır. Dikmen, tuval y&uuml;zeyinin b&uuml;t&uuml;n d&uuml;ş&uuml;nceleri yansıtmakta zaman zaman yetersiz kaldığını, kolaj tekniğinin d&uuml;ş&uuml;nceleri ifade etmekte kendisine daha fazla olanak tanıdığını ve kolaylık sağladığını, mek&acirc;n sorununu daha kolay &ccedil;&ouml;zd&uuml;ğ&uuml;n&uuml; d&uuml;ş&uuml;n&uuml;r. &Uuml;stelik, kolaj yaparken -tekinsiz olanın- bilin&ccedil;dışıdan fırlayıp gelenin ortaya &ccedil;ıkarak işin boyutunu derinleştirdiğine de inanır.Bu sergideki t&uuml;m yapıtlarında bilin&ccedil;li olarak anakronizme başvuran Dikmen, giysileri, kullanılan eşyaları, mitolojik fig&uuml;rleri kimi zaman antik d&ouml;nem Yunan vazolarından &ouml;d&uuml;n&ccedil; alsa da, aralarına o d&ouml;nemde ve y&ouml;rede bulunmayan unsurları katarak, eklektik ve melez fig&uuml;rler ortaya &ccedil;ıkardı. &Ccedil;eşitli d&ouml;nemlere ait fig&uuml;rlerden par&ccedil;aları kesip bi&ccedil;erek fig&uuml;rler oluşturan Dikmen, &ldquo;betimlenemeyen&quot; Helen fig&uuml;r&uuml;ne sadık kalarak fig&uuml;rlerin y&uuml;zlerini silik/bulanık bırakmayı tercih etti. Bilin&ccedil;li olarak kullandığı anakronizmle, Helen&rsquo;in kimliğini ataerkil d&uuml;zenlerin sorunlarını yaşayan &ccedil;eşitli d&ouml;nem ve k&uuml;lt&uuml;rlerdeki kadınları kapsayacak şekilde genişletti.Sanat&ccedil;ı, kolajların videoya d&ouml;n&uuml;şmesi aşamasında sanat&ccedil;ı ikilisi Ahmet R&uuml;stem Ekici ve Hakan Sorar&rsquo;la işbirliği yaptı. Anonim kadın fig&uuml;rlerinden ve sembolizm i&ccedil;eren t&uuml;rl&uuml; t&uuml;rl&uuml; nesnelerden oluşan kolajlar, dijital ortamda yatay bir d&uuml;zlemde buluştuktan sonra b&uuml;y&uuml;k kumaşlara basıldı. Kumaşta karar kılmamız Dikmen&rsquo;in hem m&uuml;davimi olduğu MSGS&Uuml;&rsquo;de yer alan Halı At&ouml;lyesi&rsquo;yle, hem de tekstil mezunu olmasıyla &ouml;rt&uuml;şt&uuml;. Videonun ve &ccedil;er&ccedil;eveye alınmış kolajların yanı sıra, altı &ccedil;alışmayı ışıklı panoyla mek&acirc;na yerleştirmeye karar verdik.Mitolojik anlatıların &ccedil;ağımıza nakledilmeyi talep ettiğini, g&uuml;n&uuml;m&uuml;z&uuml;n d&uuml;ş&uuml;ncelerine, yeni sanat alanlarına ve tekniklerine g&ouml;re yeniden yorumlanmaları gerektiğini d&uuml;ş&uuml;nen Benal Dikmen, bu sergiyle mitoloji ve &ccedil;ağdaş sanat arasında bir t&uuml;r &ldquo;aracılık&rdquo; yapmaya devam ediyor. Troyalı Kadınlar&rsquo;da mitolojik anlatıları yeniden g&uuml;ndeme getirirken, izleyiciyi i&ccedil;inde olduğumuz zamanı toplumsal cinsiyet perspektifinden irdelemeye davet ediyor.Nergis Abıyeva, Mart 2024, Erenk&ouml;y.1Bu sergiler dizisi vesilesiyle Benal Dikmen ile ger&ccedil;ekleştirdiğimiz g&ouml;r&uuml;şmeden, 10 Ocak 2023.2Helen&rsquo;in pantolon giyen ilk kadın olarak rivayet edildiğini Mart 2023&rsquo;te k&uuml;t&uuml;phaneyi ziyaretimizde arkeolog ve k&uuml;t&uuml;phane g&ouml;revlisi G&uuml;l Yurun Mavinil&rsquo;le sohbetimiz sırasında &ouml;ğrenmiştim.3Kutsal kitaplardaki Adem ile Havva anlatısında da, aynı yaklaşımın olması bir tesad&uuml;f m&uuml;d&uuml;r?4Karen Bassi, Helen and the Discourse of Denial in Stesichorus&#39; Palinode, Winter 1993, Vol. 26, No. 1 (Winter 1993), pp. 51-755Nisa H. G&uuml;zel K&ouml;şker, &ldquo;<a href='https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/780031' target='_blank' style='text-decoration: underline'>Revision of Helen&rsquo;s Myth and a New Female Discourse in Hilda Doolittle&rsquo;s Helen in Egypt</a>&rdquo;, Dil Dergisi, Ocak-Haziran 2016

Benal Dikmen’in “Troyalı Kadınlar” başlıklı 7. solo sergisi Nergis Abıyeva küratörlüğünde 8 Mart – 28 Nisan tarihleri arasında Quick Art Space’te gerçekleşiyor.

Troyalı Kadınlar

Kâr amacı gütmeyen bir kültür sanat merkezi olarak 2023 yılında açılan Quick Art Space, dinamik ve sürdürülebilir bir platform olmak amacıyla yola çıktı. Disiplinler arası bir yaklaşımı benimseyerek sergi, atölye ve konuşma  gibi etkinliklerle bir buluşma yeri olmayı hedefleyen platform, yaşayan sanatçıları destekleme ve görünür kılma misyonunu taşıyor.

Yükselmekte olan sanatçıları destekleme misyonunu edinen Quick Art Space, uluslararası başarılara imza atmış ve kariyerinde ilerlemiş sanatçılarla da işbirliği yapacak. Disiplinler ve sanatçılar arasındaki hiyerarşilerden uzak bir tutumu benimseyen kurumda, küratöryal tutarlılık ve yenilik önem kazanacak.

Program

Quick Art Space çatısı altında programladığım atölyeler yeni sezonda da devam ediyor. 29 Eylül Cuma 16.00-19.00 arasında, Quick Tower’ın lobisinde sanatçı ve eğitmen Eylül Ceren Ersöz yürütücülüğünde Karbon Kağıtla Çizim Atölyesi gerçekleştirdik

EYLÜL CEREN ERSÖZ'LE KARBON KAĞIT ÇİZİM ATÖLYESİ

Nergis Abıyeva’nın Quick Art Space çatısı altında programladığı yaz atölyelerinin üçüncüsü Quick Tower’ın lobisinde sanatçı ve eğitmen Muaz Özden yürütücülüğünde gerçekleşti.

MUAZ ÖZDEN'LE KOLEKTİF RESİM ATÖLYESİ

Yapıntı Doğa Sergisi

Palas Pandıras

Gökyüzünün Karnında(n) Sergisi

Kâr amacı gütmeyen bir kültür sanat merkezi olarak 2023 yazında faaliyetlerine başlayan Quick Art Space, dinamik ve sürdürülebilir bir platform olmak amacıyla yola koyuldu.

Quick Art Space: Yeni Yaşam Alanı

Bilgelik Terazisi” sergi konuşmasına davetlisiniz.

Kısmet Büfesinden Dolaşarak” sergisine davetlisiniz.

Yaz etkinliklerinin ikincisinde Quick Tower’ın lobisinde sanatçı ve eğitmen Selin Göksel yürütücülüğünde Konuşan Eller atölyesi gerçekleşti.

SELİN GÖKSEL’LE KONUŞAN ELLER ATÖLYESİ

23 Şubat Cuma Bahadır Yıldız’ın “İçimizde Müphem Boşluklar ve Girdaplar” sergisinin konuşması gerçekleşiyor. Konuşmada Bahadır Yıldız’ın pratiğinden yola çıkılarak insan, insan olmayan canlı ve cansız varlıkların birlikteliğine odaklanılacak.

Benal Dikmen’in “Troyalı Kadınlar” başlıklı solo sergisi Nergis Abıyeva küratörlüğünde 8 Mart, 28 Nisan tarihleri arasında Quick Art Space’te gerçekleşiyor.

Troyalı Kadınlar Sergisi

Nergis Abıyeva’nın Quick Art Space çatısı altında programladığı ilk etkinlik, 22 Haziran Perşembe 16.00-18.00 saatleri arasında, Quick Tower’ın lobisinde sanatçı ve eğitmen Desen Halıçınarlı yürütücülüğünde gerçekleşti.

DESEN HALIÇINARLI’YLA AĞAÇ BASKI ATÖLYESİ

Quick Art Space çatısı altında programladığım atölyeler yeni sezonda da devam ediyor. 21 Ağustos Çarşamba 15.00-18.00 arasında, Quick Tower’ın lobisinde sanatçı ve eğitmen Seda Niğbolu yürütücülüğünde Yazı Terapisi Atölyesi'ni gerçekleştireceğiz.

Seda Niğbolu ile Yazı Terapisi Atölyesi

Ana Sayfa

Hikayemiz

Quick Art Space’in ilk sergisi "Yapıntı Doğa"nın küratör metni Argonotlar kütüphanesinde.

Yapıntı Doğa"nın küratör metni Argonotlar kütüphanesinde

Sanatseverler için bir kaynak olmayı hedefleyen Quick Art Space olarak, size en güncel sanat etkinliklerini duyurmak için buradayız.

Herkesi bir araya toplayan: Yapıntı Doğa

Basın

Quick Tower, uluslararası alanda tanınmış mimar Gerhard G. Feldmeyer tarafından tasarlanmıştır. Sürdürülebilirlik ilkesi göz önünde bulundurularak mekânsal kalite en üst düzeyde tutulan Quick Tower, estetik ve işlevselliği bir araya getiren benzersiz bir yapı olarak öne çıkmaktadır

Quick Tower’ın Hikayesi

Ahmet Yaşar

Quick Art Space Yönetim Kurulu Başkan Yardımcısı

Büşra Bakkalbaşı

Quick Art Space Asistanı

Canan Cürgen Gültaş

Müzebilimci, küratör ve yazar

Emre Erbirer

Kültür yöneticisi, program küratörü ve yazar

Mine Erdemoğlu

Quick Art Space Yönetim Kurulu Başkanı

Nergis Abıyeva

Quick Art Space Yönetim Kurulu Üyesi ve Kurucu Direktör

Ömer Faruk Şerifoğlu

Sanat tarihçisi, editör ve küratör

Ekip

Yönetim Kurulu

Quick Tower, D-100 karayolunun hemen bitişiğinde ve M4 Kadıköy-Kartal metro hattı üzerinde bulunuyor. M4 Kozyatağı metro durağına (3 numaralı çıkış) 5 dakika yürüme mesafesindedir.

Quick Tower’ın yanında İspark bulunmaktadır.

Yakın Otoparklar

Quick Tower, M4 Kozyatağı Metro Durağı’ndan 5 dakika yürüme mesafesindedir.

Toplu Taşıma

Ziyaret

Quick Tower 09:00 - 20:00 saatleri arasında ziyarete açıktır.

Ziyaret Saatleri

Karbon kağıdın yüzeye aktarma özelliği sayesinde dergilerden, gazetelerden ilgimizi çeken görselleri kağıda ya da ahşap yüzeylere aktararak çizim becerilerimizi geliştirme şansı yakaladık. Siyah, sarı, lacivert gibi farklı renklerdeki karbon kağıtlarını kullanarak önce kağıt yüzeyler üzerinde alıştırma yaptık; daha sonra eğitmenimiz Eylül bizi tahta yüzeyler üzerinde deneme yapmaya teşvik etti.3 saat süren atölyeye 35 kişi katıldı. Herkese açık ve ücretsiz bir şekilde gerçekleştirdiğimiz atölyenin malzemeleri her zamanki gibi Quick Sigorta tarafından temin edildiAbıyeva’nın QMAG Ağustos sayısı için kaleme aldığı yazıdan alınmıştır.

Eylül Ceren Ersöz ile Karbon Kağıtla Çizim Atölyesi

Kolektif Resim atölyesi ilhamını 20. yüzyılın Dadaist-Sürrealist sanatçılarının oynadığı Exquisite Corpse oyunundan alıyor.Bu oyuna katılan her oyuncu aklından geçen bir kelimeyi/imgeyi bir kağıda yazıp/çizip yanındakine verir. Böylece şekil ve yazılardan oluşmuş bir kağıt çıkar. Rastlantısal bir şekilde ortaya çıkan bu çalışmalar, akla hemen Dadaistler’in şiir yazma tekniğini getirir. Dadaistler, akıllarına gelen ilk kelimeleri kağıtlara yazıp bir kutuya atar ve kurayla kelimeleri çekip yan yana getirerek şiirler yazmışlardır. Şiiri, tamamen rastlantıya bırakmışlardır. ‘Leziz Ceset’ (Resim 33) oyunu da bunun başka bir varyasyonu gibidir. Bu oyunda, imgeler de devreye girmiştir.Katılımcılar kağıda çizim yaptı ya da da dergilerden, ansiklopedilerden kestiklerini yapıştırdı. Katlayıp göstermeden başka bir katılımcıya verdiler. Böylece ortaya amorf figürler ve gerçeküstü kompozisyonlar çıktı. Ben resim yapmayı hiç bilmem diyen bazı katılımcılar, kolaj tekniğiyle resim yapmayı çok sevdi. Atölye sonucunda zengin ve rastlantısal kolektif resimler üretilmiş oldu. Kolektif Resim atölyesinin tadını yine en çok çocuklar ve çocuk ruhlular çıkardı!😊Maher Grubu çalışanları ve Quick Tower kiracılarının yanı sıra, Quick Art Space’in instagram takipçileri de atölyeye katıldı. Kolektif resim atölyesi, Quick Art Space’in ilkelerine uygun olarak ücretsiz ve kamusal bir şekilde gerçekleştirildi.Abıyeva’nın QMAG Ağustos sayısı için kaleme aldığı yazıdan alınmıştır.

Muaz Özden ile Kolektif Resim Atölyesi

Quick Art Space'in atölyelerine katılarak sanatın büyülü dünyasında yeni bir yolculuğa çıkın. Yaratıcılığınızı keşfetmek, yeni beceriler edinmek ve sanatın gücünü deneyimlemek için atölye programlarımıza katılın. Sizi sanat dolu bir deneyim bekliyor!

Atölyeden Kareler

Nergis Abıyeva’nın Quick Art Space’te programladığı yaz atölyelerinin ikincisini sanatçı ve eğitmen Selin Göksel ile gerçekleştirildi. 26 Temmuz Çarşamba 15.00-18.00 arasında, Quick Tower’ın lobisinde Konuşan Eller atölyesine katılım çok yoğun olunca, 28 Temmuz Cuma atölye tekrarlandı.Kurumsal kimlik çalışmalarına devam ettiğimiz Quick Art Space’te programladığım yaz atölyelerinin ikincisini sanatçı ve eğitmen Selin Göksel ile gerçekleştirdik. 26 Temmuz Çarşamba 15.00-18.00 arasında, Quick Tower’ın lobisinde Konuşan Eller atölyesine katılım inanılmazdı. Atölyeye gösterilen yoğun ilgiye dayanamayan Selin, 28 Temmuz Cuma, atölyeyi tekrarlamayı kabul etti! :) Maher Grubu çalışanları ve Quick Tower kiracılarının yanı sıra, Quick Art Space’in instagram takipçileri de atölyeye katıldı. Kâr amacı gütmeyen bir kültür sanat kurumu olmayı hedefleyen Quick Art Space’in ilkelerine uygun bir şekilde, ücretsiz ve kamusal bir etkinlik olarak düzenlediğimiz Konuşan Eller atölyesi Quick Sigorta sponsorluğunda gerçekleştirildi.Atölyenin ana malzemesi olan aljinat, dişçilikte detaylı ağız ölçüsü almak için kullanılır. Diş hekimleri, aljinatla dişlerin ve çene yapısının kopyasını alır. Böylece diş protezleri, ağız koruyucu apareyler ve diğer dental uygulamalar doğru bir şekilde tasarlanır. Aljinat % 100 non toksik ve hipo alerjenik bir malzemedir; yani canlı ve çevre sağlığı açısından zararsızdır. Selin, aljinatla alçıyı karıştırıp mor bir harç elde ettiğinde, katılımcılar ellerini malzemeye daldırarak önce pembeleşmesi ve sonra bembeyaz bir şekilde donması karşısında adeta büyülendiler :) Materyalin donmaya başlaması için en önemli süre ilk 5-10 saniye olduğu için, zamana karşı yarışan Selin’e sanatçı dostu Mihriban Mirap gönüllü olarak destek verdi. 3 saati aşkın bir sürede 28 kalıp heykel ortaya çıktı.Aljinat kalıp atölyesi için, mağara resimlerinden çağdaş sanata kadar, sanat yapıtlarında ilgimizi çeken el imgesini seçmiştik. Posterde yer alan Auguste Rodin’in (1840-1917) 19. yüzyılın sonlarından 20. yüzyılın başına kadar yaptığı, günümüzde New York Metropolitan Müzesi’nde bulunan alçı kalıplar katılımcılar için ilham kaynağı oldu. Selin “acaba elimin şekli nasıl olsa?” diye kara kara düşünenler için, işaret dilinden ve emojiler dünyasından seçerek hazırladığı bir dosyayı masaya yerleştirmişti.Müzelerin, kültür sanat kurumlarının, galerilerin çocukları dışarıda bırakmayan politikalar geliştirmesi gerektiğini düşünen bir küratör olarak çocuklarla yetişkinleri ayrıştırmak yerine, “çocuk dostu” atölyeler düzenlemeyi hedefliyorum. Sanatçı Ercan Vural kızıyla beraber geldi ve birlikte ellerinin kalıbını aldılar. Anne- kız olarak ellerinin kalıbını alan katılımcılar, bir sonraki atölyeyi iple çektiklerini ifade ettiler. Tüm bu güzel anlar, Murat Bakmaz tarafından fotoğraflandı.Abıyeva’nın QMAG Ağustos sayısı için kaleme aldığı yazıdan alınmıştır.

Yaz etkinliklerinin ikincisinde Quick Tower’ın lobisinde sanatçı ve eğitmen Selin Göksel yürütücülüğünde Konuşan Eller atölyesi gerçekleşti. Atölyede, katılımcılar aljinat malzemeyle ellerinin kalıbını aldılar. İsteyenler işaret dili ya da emojiler dünyasından seçtikleri jestlerin kalıbını, kendi ellerini kullanarak aldılar.

Selin Göksel ile Konuşan Eller Atölyesi

Atölye

Nergis Abıyeva’nın Quick Art Space çatısı altında programladığı ilk atölye, 22 Haziran Perşembe 16.00-18.00 saatleri arasında, Quick Tower’ın lobisinde sanatçı ve eğitmen Desen Halıçınarlı yürütücülüğünde gerçekleşti. İlhamını LEED Platinum sertifikalı Quick Tower’ın sürdürülebilirlik, yaşanabilirlik, fonksiyonellik ilkelerinden alan atölyede su bazlı boyalar ve Desen tarafından tasarlanmış ağaç kalıplarla, A4 boyutunda ekolojik kağıtlara baskı yapıldı.İstanbul’da yaşayan, Danimarka başta olmak üzere farklı ülkelerde uluslararası projeler gerçekleştiren sanatçı Desen Halıçınarlı, mayıs ayında Quick Tower’ı ziyaret ettiğinde binanın etrafındaki ağaçlardan etkilenerek kendine özgü bir hayat ağacı tasarladı. Desen, hayat ağacının dallarına, resimlerinde karşımıza çıkan, kendine özgü minik insancıkları dikkatli gözler için yerleştirdi. Sanatçı, tipografik estetiğini ortaya koyduğu Değişim, Dönüşüm, Etkileşim yazısıyla yaşamın kaçınılmaz döngülerine ve akışına da referans verdi. Değişim, dönüşüm, etkileşim aynı zamanda Maher Holding’in 2023 yılı mottosu ve gelecek planlarının da habercisi.Herkese açık, kontenjan sınırının olmadığı ücretsiz atölyeye Maher Holding bünyesinde ve Quick Tower binasında çalışanlar katıldığı gibi, sanat çevresinden gelenler de oldu. ‘Çocuk dostu’ olduğunu ve çocukların ebeveynleriyle birlikte katılabileceklerini duyurduğumuz atölyede, en yaratıcı baskıları çocuklar yaptı.Malzemeler atölye tarafından temin edildi, katılımcıların bir kısmı yanlarında bez çanta getirerek bu yüzeylere de baskı yaptılar. Baskı işlemi sonunda katılımcılar evlerine Desen Halıçınarlı tarafından tasarlanmış orijinal bir baskı götürdüler. Bazı katılımcılar Desen’in oyduğu kalıbı kağıda basarken kendi yaratıcılıklarını da sürece dahil edince ortaya ilginç baskılar çıktı.Abıyeva’nın QMAG Ağustos sayısı için kaleme aldığı yazıdan alınmıştır.

Nergis Abıyeva’nın Quick Art Space çatısı altında programladığı ilk etkinlik, 22 Haziran Perşembe 16.00-18.00 saatleri arasında, Quick Tower’ın lobisinde sanatçı ve eğitmen Desen Halıçınarlı yürütücülüğünde gerçekleşti. İlhamını LEED Platinum sertifikalı Quick Tower’ın sürdürülebilirlik, yaşanabilirlik, fonksiyonellik ilkelerinden alan atölyede su bazlı boyalar ve Desen tarafından tasarlanmış ağaç kalıplarla, A4 boyutunda ekolojik kağıtlara baskı yapıldı.

Desen Halıçınarlı ile Ağaç Baskı Atölyesi

Texas Üniversitesi'nden sosyal psikolog James Pennebaker tarafından 1980’lerde geliştirilen bir metot olan yazı terapisinde bireyin zihnini meşgul eden duygu, düşünce, hayal ve çağrışımlar hiçbir sonuç beklentisi olmadan kâğıda dökülür. Seda Niğbolu'nun yürütücülüğünde gerçekleşecek bu atölyede yazı aracılığıyla kendimiz ve hayatımız üzerine yeni düşünceler geliştirecek, kültür-sanat ve psikoloji arasında bağ kuracak, sanata karşı yeni perspektifler kazanılacak. Yaratıcı, biyografik ve terapötik yazarlığın repertuarından otomatik yazı, haiku, cut-up metinler gibi farklı teknikler kullanılacak. Katılım için gramer ve stil bilgisi ya da yazı deneyimi gerekmemektedir. Kendini ifade etmeye ve diğer katılımcılarla iletişime açık olmak yeterlidir. Metinlerin grup önünde okunmaları mecburi olmasa da tercih sebebidir. 2,5 saat sürecek olan atölye 4 yazı ödevi/alıştırması ve onları takiben gerçekleşen konuşma/paylaşım süreçlerinden oluşmaktadır. Katılım 8 kişiyle sınırlıdır, kayıt için: info@quickartspace.com.tr.

Kısmet Büfesinden Dolaşarak

Diğer Sergiler